سنجش درجه توسعه‌يافتگي شهرستان‌هاي استان خراسان رضوي بر اساس شاخص دسترسي به خدمات بهداشتي– درماني

زمينه و هدف: يكي از جنبه هاي برجسته عدالت اجتماعي، توزيع فضايي متعادل امكانات و خدمات مختلف، به ويژه خدمات بهداشتي و درماني است، چرا كه دسترسي مناسب و سريع به اين خدمات نقش اصلي را در تأمين سلامت افراد جامعه ايفا مي كند. گام نخست براي برنامه ريزي جهت توزيع فضايي عادلانه خدمات بهداشتي، تعيين سطح برخورداري مناطق مختلف از اين امكانات است. پژوهش حاضر با هدف تعيين درجه توسعه يافتگي شهرستان هاي استان خراسان بر اساس شاخص هاي بهداشتي - درماني انجام گرفته است. روش پژوهش: مطالعه حاضر، مطالعه اي تحليلي بود، به اين ترتيب كه با به كارگيري 2 روش تاكسونومي عددي و روش موريس و با استفاده از 15 شاخص بهداشتي - درماني، سطح توسعه يافتگي 24 شهرستان استان خراسان رضوي تعيين و رتبه بندي شدند. داده هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و به روش كتابخانه اي از طريق مراكز درماني و شبكه هاي بهداشت شهرستان ها به دست آمد. يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه بر اساس هر 2 روش تاكسونومي عددي و روش موريس شهرستان چناران از شهرستان هاي با توسعه يافتگي بالا و شهرستان هاي جوين، جغتاي، زاوه و بينالود از شهرستان هاي با سطح توسعه يافتگي پايين بودند. نتيجه گيري: شهرستان هاي استان خراسان رضوي از نظر توسعه يافتگي در يك سطح نبوده و اختلاف فاحشي در ضريب موريس و روش تاكسونومي عددي مشهود مي باشد. پيشنهاد مي گردد به منظور ايجاد توازن در خدمات بهداشتي و درماني، شهرستان هاي كمتر توسعه يافته مورد توجه مسئولين قرار گيرد و منابع و بودجه مناسبي به آن ها تخصيص داده شود.