تأثير رهبري معنوي بر سلامت معنوي با ميانجي‌گري حمايت سازماني

سابقه و هدف: سلامت معنوي بُعد اساسي از بهزيستي و سلامت كلي فرد است كه موجب هماهنگي ديگر ابعاد سلامت مي‌گردد. مطالعۀ حاضر با هدف بررسي تأثير رهبري معنوي بر سلامت معنوي با ميانجي گري حمايت سازماني صورت گرفته است. روش كار: اين پژوهش كاربردي و از نوع همبستگي مبتني بر مدل معادلات ساختاري است. جامعۀ آماري معلمان ابتدايي شهرستان ميرجاوه بودند كه متناسب با حجم، تعداد 215 نفر به شيوۀ نمونه‌گيري تصادفيطبقه‌اي انتخاب و وارد مطالعه شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از سه پرسش‌نامۀ رهبري معنوي، سلامت معنوي و حمايت سازماني و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري استفاده شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.يافته‌ها: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، ميانگين سلامت معنوي 18.65±215.22، رهبري معنوي 17.92±122.03 و حمايت سازماني 11.56±49.71 بود. مقدار ضريب همبستگي رهبري معنوي با سلامت معنوي (P 0/01 و 0.228=r)، رهبري معنوي با حمايت سازماني (P 0/01 و 0.257=r)، حمايت سازماني با سلامت معنوي (P 0/01 و 0.241=r) معنا‌دار بود. همچنين اثر مستقيم رهبري معنوي بر سلامت معنوي (4.72= tو 0.41=β)، اثر مستقيم رهبري معنوي بر حمايت سازماني (3.02=t و 0.29=β)، اثر مستقيم حمايت سازماني بر سلامت معنوي (2.68 =tو 0.23=β)؛ و نيز اثر غيرمستقيم رهبري معنوي بر سلامت معنوي با نقش ميانجي حمايت سازماني (0.0667=β) معنا‌دار بود.نتيجه‌گيري: مديران سازمان‌ها مي‌توانند با به‌كارگيري سبك رهبري معنوي و حمايت سازماني، سلامت معنوي كاركنان را بهبود ببخشند.