تاثير كشت نواري گوجه‌فرنگي و شبدر در كنترل شته جاليز Aphis gossypii Glover

در پژوهش حاضر اثرات تك كشتي گوجه فرنگي و كشت نواري گوجه فرنگي (T)و شبدر (C) در سه نسبت جايگزيني شامل: يك رديف گوجه فرنگي و دو رديف شبدر (1T:2C)، دو رديف گوجه فرنگي و دو رديف شبدر (2T:2C) و سه رديف گوجه فرنگي و دو رديف شبدر (3T:2C) در تراكم شته جاليز Aphis gossypii Glover روي گياه گوجه فرنگي، تنوع دشمنان طبيعي آن و نيز عمكلرد هر دو محصول در مزرعه آزمايشي در دو سال 1395 و 1396 بررسي شد. در هر دو سال مورد مطالعه، تراكم پوره ها و شته هاي بالغ در تك كشتي گوج ه فرنگي به طور معني داري بيشتر از كشت هاي نواري بود. در بين كشت هاي نواري، كمترين تراكم پوره ها و شته هاي بالغ در سيستم كشت نواري 1T:2C مشاهده شد. در تحقيق حاضر 13 گونه شكارگر از روي گياهان گوجه فرنگي آلوده به شته جاليز از مزرعه آزمايشي جمع آوري و شناسايي شد. در بين شكارگرها، گونه هاي Coccinella septempunctata L.، Episyrphus balteatus DeGeer  وChrysoperlla carnea (Stephens) فراواني بيشتري را در هر دو سال مورد مطالعه داشتند. شاخص تنوع شانون (H´) و نيز شاخص يكنواختي پيلو (J´) براي تركيب گونه هاي شكارگر در هر سه سيستم كشت نواري به طور معني داري بالاتر از تك كشتي گوجه فرنگي بود. همچنين، در هر سه سيستم كشت نواري درصد شته هاي پارازيته نسبت به تك كشتي به طور معني داري بيشتر بود. بالاترين نسبت برابري زمين، LER، (1.28 در سال 1395 و 1.30 در سال 1396) در سيستم كشت نواري 1T:2C مشاهده شد. بنابراين، هر سه الگوي كشت نواري گوجه فرنگي با شبدر به خصوص 1T:2C مي توانند در برنامه هاي مديريت شته جاليز در مزارع گوجه فرنگي توصيه شوند.