بررسي فراواني و علل اعزام مادران باردار پرخطر از مراكز درماني به بخش زايمان بيمارستان شهيد صدوقي يزد از سال 1390 تا 1394

زمينه و هدف: با روند افزايشي بارداري هاي پرخطر و نياز به مراقبت بيشتر، اكثر مادران پرخطر براي درمان از مراكز درماني به بيمارستان هاي سطوح بالاتر اعزام مي شوند. هدف از اين مطالعه تعيين فراواني و علل اعزام مادران باردار پرخطر از مراكز درماني به بخش زايمان بيمارستان شهيد صدوقي يزد از سال 1390 تا 1394 بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر، مطالعه اي مقطعي است. جامعه پژوهش تمام مادران باردار پرخطر، كه از نيمه دوم سال 1390 تا نيمه اول 1394 يزد از مراكز درماني استان يزد به اتاق زايمان بيمارستان شهيد صدوقي اعزام شده اند، بودند. روش نمونه گيري سرشماري بود. ابزار گردآوري اطلاعات پرونده بيماران ارجاعي در بايگاني بيمارستان بود. حجم نمونه 179 نفر بود. داده ها توسط نرم افزار آماري SPSS 20 و با آمار توصيفي توزيع فراواني تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين سني مادران 2/0 ±27/7 سال، اكثراً خانه دار (96/4 درصد)، شكم اول (39/9 درصد) و پره ترم (88/7 درصد) بودند. علل مادري و جنيني اعزام به ترتيب 55/2 و 44/8 درصد بود. بيشترين علل مادري، پره اكلامپسي (24/0 درصد) و جنيني، زايمان زودرس (21/8 درصد) بود. 66/0 درصد مادران پس از درمان طبي مرخص شدند. فراواني سزارين 34/1 و زايمان طبيعي 22/9 درصد بود. نتيجه گيري: بيشترين علت اعزام مادران عدم دسترسي به امكانات و پره اكلامپسي و زايمان زودرس بود. آموزش مادران پرخطر جهت پيشگيري از بارداري و مراقبت هاي منظم در خصوص بارداري هاي پرخطر و تجهيزكردن بيمارستان هاي شهرستاني به امكاناتي از جمله تخت مراقبت ويژه نوزادان، تجهيز بخش بارداري پرخطر و نيروي انساني ماهر در رشته تخصص زنان و بي هوشي مي تواند نقش مهمي در كاهش اعزام ها، حفظ سلامت مادر و جنين و كاهش بار مالي درمان داشته باشد.