آواتار: همگرايي سينمايي علم، تكنولوژي و هنر

آواتار به كارگرداني جيمز كامرون روايتي از سفر جاه طلبانه انسان به سياره اي به نام پاندورا است. منظور از اين سفر به دست آوردن ماده معدني نادري موسوم به آنابتنيم مي باشد. اين ماموريت تنها در صورت كوچ اجباري بوميان و تخريب «درخت زندگي»، بعني اقامتگاهشان بر زمين معدن ميسر مي باشد. سربازان اين مأموريت، توسط يك تيم علمي به رهبري دكتر گريس آگوستين همراهي مي شوند. آنها در تلاشند جيك سالي سرباز معلول را از طريق «آواتار» كه از تركيب دي ان اي انسان و ناوي ساخته شده را به اجتماع بومي ها اعزام كنند تا ضمن مطالعه بر روي ساكنان اين سياره آن ها را متقاعد به تسليم صلح آميز نمايند. اما اين امر محقق نمي شود؛ سرهنگ مايس كواريچ در فرماندهي تصميم به توسل به نيروي نظامي مي گيرد. جنگ بين مهاجمان و بومي ها منجر به آسيب هاي جدي زيست محيطي و سركوب بوميان، به ويژه زنان مي گردد. در اثناي جنگ، كامرون روايت عشقي جيك، سرباز زميني و نيتيري از پاندورا را مطرح مي سازد؛ عشقي كه منجر به توهم زدايي از جيك در رويارويي با واقعيات زندگي در پاندورا مي شود. از جمله مضامين آواتار بازسازي تاريخچه كشف و استعمار استراليا، مشكلات زيست محيطي، مصرف بي رويه منابع طبيعي و نيز روابط زن و مرد مي باشد. آواتار به عنوان محصولي از فناوري كامپيوتري در جهان مجازي، اشاره به اهميت اين تكنولوژي در آينده دارد ضمن آن كه تلويحاً خيزش قدرت هاي سياسي جديد از آسيا را برجسته مي سازد.