رابطه بين خويشتن پذيري، گرانباري نقش و عدالت سازماني با فرسودگي شغلي در پرستاران زن

زمينه و هدف: ويژگي هاي شخصي و سازماني بر نحوه عملكرد پرستاران و كيفيت آن نقش مهمي دارد. هدف از اين پژوهش تعيين روابط ساختاري خويشتن پذيري، گرانباري نقش و عدالت سازماني با فرسودگي شغلي در پرستاران زن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه آماري كليه پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دولتي اهواز بودند. نمونه اين پژوهش شامل 300 پرستار بود كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابراز گردآوري داده ها شامل پرسشنامه فرسودگي شغلي، پرسشنامه پذيرش بي قيد و شرط خود، پرسشنامه گرانباري نقش و پرسشنامه عدالت سازماني بود. داده ها با استفاده از الگوي معادلات ساختاري و با نرم افزار 21 Amos مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بر اساس يافته هاي توصيفي، ميانگين و انحراف معيار متغير فرسودگي شغلي (83.9±77.62)، خويشتن پذيري (46.8±20.74)، گرانباري نقش (34.2±52.10)، عدالت توزيعي (00.2±50.13)، عدالت رويه اي (30.3±37.19) و عدالت تعاملي (04.4±87.25) بود. تحليل ها نشان داد كه بين خويشتن پذيري با خستگي هيجاني، مسخ شخصيت و فقدان موفقيت فردي و نمره كل فرسودگي شغلي رابطه منفي و معني دار وجود داشت (0.01 p). بين عدالت توزيعي، رويه اي و تعاملي با مسخ شخصيت و فقدان موفقيت فردي و نمره كل فرسودگي شغلي رابطه منفي و معني دار وجود داشت (0.01 p) و بين گرانباري نقش با خستگي هيجاني، مسخ شخصيت و فقدان موفقيت فردي و نمره كل فرسودگي شغلي رابطه مثبت و معني داروجود داشت (0.01 p). نتيجه گيري: با توجه به اثر مستقيم مؤلفه هاي شخصيتي (خويشتن پذيري) و سازماني (عدالت سازماني و گرانباري نقش) بر فرسودگي پرستاران، لازم است وزارت بهداشت و درمان در جهت تقويت ويژگي هاي شخصيتي تأثيرگذار و بهينه سازي شرايط كاري پرستاران، اقدامات لازم و ضروري را انجام دهد.