اثربخشي درمان فراتشخيصي مبتني برتنظيم هيجاني برسبك‌هاي مقابله با استرس

The Effectiveness of Transdiagnostic, Emotion-focused Treatment for Coping Strategies

هدف: هدف از اين پژوهش بررسي اثر بخشي مداخلات فراتشخيصي براي 70 نفر از دانشجويان كاهش علايم استرس در دانشجويان دختر بود. روش دختر با احراز شرايط ورود به مطالعه و پس از ارزيابي باليني اوليه، انتخاب شده و در دو گروه درمان فراتشخيصي (35 نفر) و كنترل (35 نفر) گماشته شدند. 12 جلسه درمان هفتگي فراتشخيصي براي گروه آزمايشي در نظر گرفته شد. ابزار گرد آوري اطلاعات در اين پژوهش نيز، مقياس استرس و پرسشنامه تنظيم هيجاني روشهاي آمار توصيفي و تحليل به كمك گرانتر بود. داده هاي پژوهش كواريانس چند متغيره (مانكوا) تجزيه و تحليل شدند. يافته ها تحليل نتايج نشان داد كه درمان فراتشخيصي مبتني بر تنظيم هيجاني بر سبك هاي مقابله ي شامل 0 / 01>P اثر بخش بوده است ولي بر روي مسئله مدار و هيجان مدار در سطح 0 / 05

Abstract Aim: The aim of this study was to investigate the effectiveness of Transdiagnostic Treatment interventions for reducing stress symptoms in female students. Method: A total of 70 female students were enrolled in the study and after initial clinical evaluation were selected and assigned to two groups of diagnostic (35 patients) and control (35 patients). Twelve sessions of the weekly cure for the experimental group were considered. The instrument for collecting information in this study was a stress scale and Graz's emotional regulation questionnaire. Data were analyzed using descriptive statistics and multivariate covariance analysis (MANCOVA). Result: The results of the analysis indicated that emotional regulation based on diagnostic and emotional regulation based on problem-oriented and emotional-focused coping styles was effective at P <0.01, but it was not effective on the avoidance circuit (P <0.05). Conclusion: Transdiagnostic Treatment interventions based on emotion regulation on styles of coping with stress in female students are effective.