رئاليسم سوسياليستي در دو رمان همسايه ها و داستان يك شهر احمد محمود

رئاليسم به عنوان يكي از مكاتب نقد ادبي در جهان است كه از زمان هاي كهن فكر بشر رابه خود مشغول كرده است. پردازش به اين فكر با ارسطو در زمان باستان، شروع شد و تا كنون ، اين انديشه با فراز و فرودهايي تداوم دارد . در دوره ي معاصر و در سده ي نوزدهم ابتدا در فرانسه و سپس در ساير كشورها مكتب و جنبشي ايجاد شد كه به دنبال تثبيت اصول و مباني رئاليسم بود. رئاليسم سوسياليستي يكي از مولفه هاي اين مكتب است كه در ايران بعد از نهضت مشروطه ،كانون توجه قرار گرفت و پايه ي شكل گيري آثاري ازجمله ادبيات داستاني با مضمون اجتماعي وسياسي شد.احمد محمود يكي از نويسندگان برجسته ي رئاليسم سوسياليستي در ايران است كه در حيطه ي ادبيات داستاني ، همواره سعي داشت انگيزه هاي بيروني و دروني شخصيت هاي داستان را در عرصه ي زندگي فردي و اجتماعي به تصوير كشد . نوشتار حاضر مي خواهد دو مورد از رمان هاي احمد محمود با عناوين همسايه ها و داستان يك شهر را بر اساس رئاليسم سوسياليستي مورد تجزيه و تحليل قرار دهد و موافقت الگوي ساختاري رئاليسم سوسياليستي را با رمان هاي احمد محمود نشان دهد .