ارائه الگوي اجراي مؤثر سياست‌هاي نظام سلامت كشور

زمينه و هدف: خط مشي ها پس از تدوين و تصويب، براي اجرا به مديران ابلاغ مي گردند. گاهي در مرحله اجرا دستخوش تغييراتي مي شوند كه آن ها را از اهداف شان دور مي سازد. هدف اين پژوهش ارائه الگويي است كه منجر به ارتقاي كيفي مرحله اجراي سياست هاي تدوين شده در نظام سلامت كشور گردد. روش پژوهش: مطالعه كيفي حاضر در سال 1397 انجام گرفت. براي جمع آوري اطلاعات در مرحله اول از روش كتابخانه اي با ابزار فيش برداري و در مرحله دوم ميداني، از ابزار مصاحبه هاي اكتشافي استفاده شد. جامعه مورد مطالعه شامل مديران عالي وزارت بهداشت و رؤساي دانشگاه هاي علوم پزشكي و بيمارستان هاي دولتي بود. در اين پژوهش از نمونه گيري هدفمند و گلوله برفي براي انتخاب مصاحبه شوندگان استفاده شده است و جمعاً 33 مصاحبه انجام شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل داده بنياد و براي مدل سازي از نگرش سيستمي استفاده گرديد. همچنين براي آزمون مدل از مصاحبه هاي روايي سنجي استفاده گرديد. يافته ها: پس از ثبت داده هاي گردآوري شده و حذف مؤلفه هاي تكراري مصاحبه هاي اكتشافي و پيشينه تحقيق، 115 گزاره شناسايي شد. پس از رمزگذاري باز، 115 مفهوم تعريف گرديد. در نهايت به وسيله رمزگذاري محوري و كدگذاري انتخابي، تعداد اين ابعاد به 9 مؤلفه (فرهنگ عمومي، ساختاري، اطلاع رساني، كيفيت خط مشي، سبك و شيوه اجرا، قوانين و مقررات، تخصيص منابع، نيروي انساني توانمند و محيط) رسيد. اين مؤلفه ها هر كدام داراي ابعاد و شاخص هايي بودند كه در مجموع تعداد 46 شاخص مرتبط با ارتقاي ظرفيت اجراي سياست هاي نظام سلامت شناسايي شد. نتيجه گيري: ارتقاي كيفي اجراي سياست هاي تدوين شده، در لايه هاي مختلف نظام سلامت كشور منجر به ايجاد فضاي اعتماد متقابل بين نظام سلامت كشور و سطوح گوناگون جامعه هدف، افزايش انگيزه، تقويت روحيه همكاري، تشريك مساعي و كار گروهي در مجريان و فراهم آوردن زمينه هاي مطلوب براي بروز خلاقيت و نوآوري در اجراي سياست ها، ارتقاي شاخص هاي سلامت در جامعه و كسب اعتبار نظام سلامت كشور خواهد شد.