تحليل عملكرد سيستم صف بخش اورژانس: رويكرد شبيه سازي مبتني بر طراحي آزمايش ها

زمينه و هدف: شبيه سازي يكي از تكنيك هاي مناسب براي تحليل و ارزيابي رفتار پوياي سيستم هاي پيچيده است. هدف اصلي اين مطالعه، توسعه ي يك مدل يكپارچه با استفاده از رويكرد شبيه سازي مبتني بر طراحي آزمايش ها به منظور تحليل عملكرد سيستم صف پذيرش بيماران مراجعه كننده به بخش اورژانس بيمارستان مدرس تهران بود. روش پژوهش: در مطالعه توصيفيتحليلي حاضر، در ابتدا متغير هاي مؤثر بر توانمند سازي كارايي منابع مشخص و با استفاده از آمار استنباطي و آزمون آنووا، تحليل شده و اثرات فاكتور هاي مؤثر برآورد گرديد. همچنين عملكرد سيستم بخش اورژانس با استفاده از نرم افزار Visual Paradigm شبيه سازي شد. سپس پاسخ هاي به دست آمده از اجراي مدل شبيه سازي به عنوان ورودي طراحي آزمايش در نظر گرفته شد. همچنين طرح آزمايش عاملي كامل 2 سطحي، با نقاط مركزي مورد استفاده قرار گرفت. متغيرهاي مستقل بهيار، منشي اورژانس، پرستار، متخصص قلب و تخت بستري و متغير وابسته، صف انتظار مراجعه كننده در بخش اورژانس در مدل شبيه سازي مورد مطالعه قرار گرفته اند. يافته ها: با توجه به مقدار F Prob، طبق نتايج تحليل واريانس اثرات قابل قبول براي مدل تعيين شدند. مقدار R2 نشان مي دهد كه 82/35 درصد مدل، همه تغييرپذيري داده هاي سطح پاسخ را، در اطراف ميانگين تبيين مي كند. لذا از تحليل واريانس، مي توان نتيجه گرفت فضاي طراحي با مدل برآورد شده مطابقت دارد. نتيجه گيري: در اين پژوهش تحليل عملكرد سيستم صف بخش اورژانس با استفاده از شبيه سازي و طراحي آزمايش، انجام گرفت. مدل رگرسيون غير خطي توانايي پيش بيني طول صف را دارد. همچنين، اين مدل با توجه به فاكتور هاي قابل قبول، قادر است براي پيش بيني متغير وابسته مورد استفاده قرار بگيرد. نتايج نشان داد كه كمترين مقدار طول صف براساس مدل توسعه داده شده زماني به دست مي آيد كه تعداد فاكتور منشي اورژانس در سطح بالا، بهياران و پرستاران در سطح پايين خود قرار بگيرند.