معناداري زندگي بشر بر مبناي توصيف كي يركگور از سه قلمرو زيبايي شناسي، اخلاق و دين

به نظر مي رسد روح حاكم بر انديشه هاي كي يركگور در باب مولفه هاي معنابخش بر پايۀ باورهاي ديني بنا شده است. به عقيدۀ او هر انساني از رهگذر ظهور فرديت، دست به گزينش يكي از سپهرهاي زيبايي شناختي، اخلاقي و ديني مي زند و زندگي معنادار را در يكي از اين سه جستجو مي كند. پرسش پايۀ جُستار حاضر اين است كه چگونه مي توان بر اساس سه سپهر هستي داري در انديشۀ كي يركگور معناي زندگي را تحليل كرد؟ دستاوردهاي اين جُستار به قرار زير است: در مقابل سؤال از اينكه زندگي انسان در كدام سطح معناي بيشتري دارد، سه  سبك مختلف زندگي ارائه مي شود؛ به  اين صورت كه فردِ طالب زيبايي به  دنبال بيرون راندن امر اخلاقي و ديني است، در حالي كه زندگي اخلاقي شامل زندگي زيبايي شناسانه هم مي شود و زندگي ديني شامل  امور زيبايي شناسي و اخلاقي مي شود؛ مهم اين است كه كدام يك از سپهرهاي سه گانه حقيقتاً مي تواند معنادار باشد؟ چنين به نظر مي‌رسد كه كي يركگور سپهر ديني را كامل‌ترين سپهر مي‌داند. برغم معناداري زندگي ديني، كي يركگور ترسيم اين زندگي معنادار را فارغ از تعاليم وحياني مسيحيت و در راستاي ظهور فرديتي كه در مواجهه با خدا حاصل مي شود، قابل تبيين مي داند كه با انتخاب يكي از اين انحاء مي توان معنايي براي زندگي جعل كرد گرچه بدون پيشرفت در سپهر ديني، زندگي هايمان فاقد معناي حقيقي است. بنابراين، از آنجايي كه خود تصريح دارد كه بدون معنا ما در وضعيت نا اميدي و ضعف وجودي قرار داريم، نتيجه مي گيريم  كه زندگي معنادار از ديدگاه كي يركگور همخانه با زندگي ديني است و معنا را بايد در اين سپهر جست.