تحليل گفتمان روايي در رسالۀ عقل سرخ سهروردي؛ بستري براي الگوسازي الهيات روايي در سنت اسلامي

روايت يكي از مهم‌ترين گفتمان‌هاي عصر امروز در حوزۀ زبانشناسي كه به دنياي فلسفه و الهيات نيز ورود پيدا كرده است. سنّت الهيات مسيحي چند دهه است كه تلاش مي‌كند اهميت روايت را در بازخواني قرائت خود از كتاب مقدّس نشان دهد. اين بازخواني از كتاب مقدّس ريشه در جهان‌شمولي روايت در همۀ ابعاد زندگي دارد. از جمله اين تأثير بازخواني ايجاد تجربۀ همزيسته براي مؤمنان است تا بتوانند همراه با عيسي مسيح فهم غيرانتزاعي از آموزه‌ها داشته باشند. در اين مقاله ضمن اشارۀ مختصر به الهيات روايي تلاش مي‌كنيم تا نشان دهيم بستر روايت بر حكماي مسلمان همچون سهروردي مترتب بوده است. سهروردي با تأكيد بر حضور خويشتن در رسائل خود مانند عقل سرخ تلاش مي‌كند تا سنّت ايران‌زمين را به مؤلفه‌هاي اسلامي پيوند زند. او با مرافقت خويش با جهان‌شمولي گفتمان روايي در آثار منثور خود، مخاطب را آمادۀ تجربۀ همزيسته‌اي مي‌كند كه در اين تجربه او بتواند از فهم نظري آموزه‌ها اسلامي به درك رخداد مترتب بر خويش گذر كند.