مقايسه تاب‌آوري و راهبردهاي مقابله با فشار رواني در افراد وابسته به مواد و عادي

مقدمه: با توجه به اينكه استفاده از راهبردهاي مقابله اي موثر وكارآمد ودارا بودن تاب آوري در افراد باعث افزايش سازگاري آنان در زمان بروز تنش و فشارهاي رواني و كاهش وابستگي به مواد مي شود، پژوهش حاضر با هدف مقايسه راهبردهاي مقابله اي و تاب آوري در افراد وابسته به مواد و افرادعادي انجام شده است. روش: طرح اين تحقيق توصيفي و به روش علي مقايسه اي اجرا شده است. جامعه آماري را كليه افراد ساكن شهر اراك در سال 1393تشكيل داده است. تعداد 94 نفر از افراد مبتلا به سوءمصرف مواد به روش نمونه گيري دردسترس از بين افراد مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر اراك انتخاب شدند. از بين خويشاوندان و همراهان افراد وابسته به مواد 94 نفر براي گروه افراد عادي انتخاب شدند. نمونه ها براساس سن، جنس و درآمد همتاسازي شدند.در اين پژوهش ازپرسشنامه تاب آوري و مقياس راهبردهاي مقابله اي اندر و پاركر و براي تحليل داده ها از تحليل واريانس چندمتغييره (MANOVA) استفاده شده است. نتايج: يافته ها نشان داد، بين نمرات تاب آوري و راهبرد مساله مدار در دو گروه افراد وابسته به مواد و عادي تفاوت معني داري وجود دارد. اما بين دو گروه در راهبرد هيجان مدار و اجتنابي تفاوت معناداري وجود نداشت. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اينكه با افزايش تاب آوري و استفاده از راهبرد مساله مدار، وسوسه مصرف مواد كاهش مي يابد، پيشنهاد مي شود اقدامات لازم در خصوص ارتقاء تاب آوري و آموزش راهبرد مساله مدار در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد انجام شود.