رابطه بين مولفه‌هاي شخصيت و سرمايه روان‌شناختي با ميانجيگري زبان بدن در دانشجويان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين مولفه‌هاي شخصيت و سرمايه روان‌شناختي با ميانجيگري زبان بدن انجام شده است.روش: در اين پژوهش از روش توصيفي، از نوع همبستگي استفاده شده است. جامعه‌آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمان به تعداد هجده هزار نفر بود، كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعداد سي صد و هشتاد نفر انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسشنامه شصت سوالي ويژگي‌هاي شخصيتي مك كري و كاستا1990، پرسشنامه بيست و چهار سوالي سرمايه روان‌شناختي لوتانز2007 و پرسشنامه محقق ساخته ده سوالي زبان بدن بودند. روايي پرسشنامه‌ها از نوع محتوايي و پايايي آن‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ بررسي شده است. براي تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي نظير آزمون تحليل رگرسيون و آزمون تحليل مسير استفاده شده است.نتايج: نتايج آزمون تحليل مسير نشان داد كه زبان بدن توانسته است در رابطه‌ بين ويژگي‌هاي شخصيتي دانشجويان با سرمايه روان‌شناختي نقش واسطه‌اي ايفا نمايد. در تحليل مسير روابط مستقيم در سطح يك هزارم و غيرمستقيم با پي وليو پنج صدم معنادار بودند. ميزان برازش براساس شاخص CFI نيز مقدار نود و شش صدم بود كه نشان دهنده برازش خوب مدل است.بحث و نتيجه‌گيري: در كنار عوامل روان‌شناختي و همسو با ويژگي‌هاي شخصيتي در شكل‌گيري و تداوم روابط بين فردي، مي‌توان به پيام‌هاي غيركلامي اشاره كرد كه فرد از طريق زبان بدن در ارتباطات خود به‌كار مي‌گيرد و نقش مهمي در تعاملات اجتماعي او ايفا مي‌كنند. بديهي است بررسي چنين مفاهيمي مي‌تواند به رشد يكپارچه افراد، پويايي و سازماندهي شخصيت آن‌ها كمك نمايد. شخصيتي كه زمينه‌ساز تعامل و سازگاري فرد با ديگران و محيط اجتماعي است.