مطالعه كيفيت ازدواج مجدد پس از طلاق رويكرد داده بنياد

مقدمه: با افزايش ميزان طلاق، ازدواج مجدد نيز به پديده‌اي شايع تبديل شده است كه ميزان رضايتمندي و ثبات آن كمتر از ازدواج اول است. با توجه به نقص دانش بافتي در اين حيطه، پژوهش حاضر با هدف مطالعه كيفيت ازدواج مجدد و ارائه مدل مفهومي انجام شده است.روش: در اين پژوهش از مطالعه كيفي داده بنياد استفاده شده است.نمونه مطالعه از بين زوج‌هاي ساكن شهر تهران كه حداقل يكي از همسران ازدواج دوم به بعدش بوده و ازدواج اول آن‌ها به‌علت طلاق خاتمه يافته بود بيست نفر به شيوه هدفمند و گلوله برفي انتخاب شدند. در اين پژوهش از مصاحبه نيمه‌ساختار يافته استفاده شد. داده‌ها نيز از طريق فنون كدگذاري استراوس و كوربين مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.نتايج: بر طبق نتايج، ناهمخواني اولويت‌ها به‌عنوان مقوله محوري، تعيين كننده كيفيت ازدواج مجدد بود. شدت اين ناهمخواني تحت تاثير عوامل فردي (نگرش و انتظارات، ناامني عاطفي، ميزان آمادگي براي ازدواج مجدد و اعتياد)، عوامل بافتي (عوامل اقتصادي اجتماعي و فرهنگي و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي) و عوامل مداخله‌گر مربوط به ازدواج قبلي (همسر سابق، فرزندان ناتني و طول مدت ازدواج قبلي) قرار داشت، و راهبردهاي به‌كارگرفته شده در مقابله با تعارض ناشي از ناهمخواني اولويت‌ها، ميزان رضايت و كيفيت ازدواج مجدد را تعيين مي‌كند.بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش بر اهميت اقدامات پيشگيرانه و آموزشي در كيفيت ازدواج مجدد تاكيد دارد. لذا طراحي برنامه‌هاي آماده‌سازي و غني‌سازي روابط براي افرادي كه پس از طلاق قصد ازدواج مجدد دارند، با هدف شناساندن چالش‌هاي بالقوه ازدواج مجدد به زوج‌ها، ارتقا مهارت‌هاي ارتباطي و اتخاذ راهبردهاي كارآمد در مواجه با چالش‌ها، مي‌تواند نقش موثري در افزايش كيفيت ازدواج مجدد داشته باشد.