اثر همزمان تمرين هوازي منظم و عصاره سير بر شاخص‌هاي آپوپتوزي بافت قلب موش صحرايي پير تحت بيماري مزمن كليوي

مقدمه: يكي از مشكلات ناشي از سالمندي توسعه آپوپتوز در بافت هاي مختلف بدن مي باشد. شواهدي وجود دارد كه برخي از داروها از طريق توسعه فشار اكسيداتيو موجب توسعه اين روند مي شوند. با اين وجود فعاليت هاي بدني و داروهاي گياهي با دو مكانيسم متفاوت مي توانند موجب مهار آپوپتوز شوند. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر تمرين هوازي منظم به همراه مصرف عصاره سير بر سطوح Bax و Bcl-2 و نسبت آن دو در بافت قلب موش هاي صحرايي مسن مبتلا بيماري مزمن كليوي بود. روش بررسي: در يك كارآزمايي تجربي، 42 سر موش صحرايي نر ويستار پير (48 تا 50 هفته) انتخاب و به طور تصادفي به گروه هاي كنترل، دوكسوروبيسين، دوكسوروبيسين سالين، دوكسوروبيسين تمرين، دوكسوروبيسين سير، دوكسوروبيسين سير تمرين تقسيم شدند. بيماري مزمن كليوي با يك بار تزريق زير جلدي دوكسوروبيسين (8.5 ميلي گرم/ كيلوگرم وزن) القا شد. برنامه تمريني شنا شامل30 دقيقه/روز، سه روز/هفته به مدت 8 هفته بود. گروه هاي دوكسوروبيسين سير و تركيبي با عصاره سير (2.5گرم/كيلوگرم وزن بدن) گاواژ شدند. سطوح قلبي Bax و Bcl-2 به روش الايزا سنجيده شد. نتايج: نتايج نشان داد هشت هفته تمرين شنا و مصرف عصاره سير و تركيب تمرين و عصاره سير سبب افزايش معني داري در سطوح Bcl-2 و همچنين كاهش معني داري در سطوح Bax و نسبت Bax به Bcl-2 بافت قلب موش هاي مسن تحت بيماري مزمن كليوي شد (0.05 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج، فعاليت بدني و سير هريك به تنهايي اثر محافظتي بر بافت قلب را اعمال مي نمايند. اما اين دو مداخله اثر يكديگر را در اين محافظت تقويت نمي نمايند. لذا پيشنهاد مي شود مي توان از هريك به تنهايي استفاده نمود.