بررسي اثرات ضددردي و تعيين سميت حاد عصاره هيدروالكلي گياه پير بهار تلخ (Erigeron acer L.) در موش صحرايي نر

مقدمه: گياهان دارويي يكي از مهمترين منابع مورد استفاده بشر در درمان بيماري هاي مختلف بوده اند. گياه دارويي پير بهار تلخ (Erigeron acer L.) به طور سنتي در درمان دندان درد و آرتريت استفاده مي شود. هدف: هدف اين مطالعه تجربي، بررسي اثر ضد دردي عصاره هيدروالكي گياه پير بهار تلخ در موش صحرايي نر بالغ بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي از 36 سر موش صحرايي نر بالغ در 6 گروه شامل؛ كنترل، گروه هاي تيمار شده با عصاره (mg/kg, I.P. 300 ،100 و 80)، مرفين (mg/kg 1) و نالوكسان (mg/kg 1) به همراه غلظت (دوز) 300 عصاره استفاده شد. به منظور ارزيابي اثرات ضد دردي عصاره از آزمون هاي ريتينگ، تيل فليك و فرمالين استفاده شد. همچنين به منظور ارزيابي سميت حاد عصاره از روش لورك استفاده شد. نتايج: عصاره هيدروالكلي برگ پير بهار تلخ با دوز mg/kg 300 به طور آشكاري اثر ضد دردي را در آزمون هاي رايتينگ و تيل فليك با 0.01 P و فاز مزمن آزمون فرمالين با 0.001 P نشان داد. نتايج نشان داد كه بين گروه مورفين و گروه دريافت كننده دوز mg/kg 300 عصاره در فاز مزمن فرمالين تفاوت معني داري وجود نداشت. استفاده از نالوكسان + دوز mg/kg 300 در هر سه آزمون ارزيابي كننده درد، سبب معكوس كردن اثرات ضد دردي شد. تزريق دوزهاي مختلف عصاره تا mg/kg 5000 هيچ سميت حادي را نشان نداد. نتيجه گيري: گياه پير بهار تلخ داراي اثرات ضد دردي مركزي و محيطي است. اين اثرات ضد دردي احتمالاً مي تواند از طريق مكانيسم هاي اوپيوئيدي اعمال شده باشد.