تأثير عصاره‌ي هيدروالكلي گل سرخ (Rosa damascena Mill) و شويد (Anethum graveolens) بر گليكوزيلاسيون پروتئين‌ها در شرايط آزمايشگاهي

مقدمه: يكي از عوارض ديابت مليتوس گليكوزيلاسيون پروتئين هاي مختلف بدن است كه باعث تغيير ماهيت، ساختمان و عملكرد بيوشيميايي آنها مي شود. كاهش يا مهار اين واكنش باعث بهبود علائم ديابت مي شود. به نظر مي رسد كه استفاده از گياهان حاوي تركيبات آنتي اكسيدان در اين راه مفيد و مؤثر مي باشد. هدف: هدف از اين تحقيق، بررسي واكنش گليكوزيلاسيون آلبومين و هموگلوبين در حضور غلظت هاي مختلف عصاره ي هيدروالكلي گياه Rosa damascena Mill و Anethum graveolens مي باشد. روش بررسي: 1) جمع آوري گياهان، 2) عصاره گيري به روش خيساندن، 3) بررسي ظرفيت آنتي اكسيداني تام با روش DPPH و ميزان فنول به روش فوليت سيويكالتو 4) خالص سازي و اندازه گيري مقدار هموگلوبين از خون انسان، 5) بهينه سازي تثبيت سازي، 6) بررسي ميزان گليكوزيلاسيون، در حضور و غياب عصاره ها. نتايج: طيق نتايج به دست آمده ميزان فنول و ظرفيت آنتي اكسيداني تام عصاره هيدروالكلي شويد به طور معناداري از گل سرخ بيشتر بوده (0.05 P). بيشترين ميزان گليكوزيلاسيون هموگلوبين در زمان در غلظت 10 ميلي گرم گلوكز در مدت 72 ساعت انكوباسيون و براي آلبومين 30 ميلي گرم در مدت 72 ساعت بوده است. براي هر دو عصاره در غلظت 0.1 ميكروگرم بر ميلي ليتر براي دو پروتئين بوده كه عصاره هيدروالكلي شويد نسبت به گل سرخ بهتر عمل كرده است (0.05 P). نتيجه گيري: دو عصاره هيدروالكلي شويد و گل سرخ به طور متوسط باعث كاهش گليكوزيلاسيون آلبومين و هموگلوبين مي شوند. اما مطالعات بيشتري براي اثبات اين موضوع لازم است.