تأثير عصاره هيدروالكلي شكر تيغال (Echinops cephalotes L.) بر ميزان بيان mRNA ژن‌هاي فاكتورهاي التهابي در سلول‌هاي THP-1 و سلول‌ هاي كندروسيت به عنوان مدلي مشابه سلول‌‌هاي مونوسيت / ماكروفاژ و سلول‌ هاي غضروف انساني مبتلا به استئوآرتريت

مقدمه: بيماري استئوآرتريت يكي از مهم ترين علل معلوليت جسمي در جهان مي باشد. با توجه به عوارض درمان هاي رايج (كورتيكواستروئيدها و داروهاي ضد التهابي غيراستروئيدي) اين بيماري، توسعه درمان هاي جديد ضروري است. هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر عصاره گياه شكرتيغال (Echinops cephalotes L.) بر بيوماركرهايي التهابي اصلي در استئوآرتريت مي باشد. روش بررسي: عصاره الكلي گياه شكرتيغال، ايبوپروفن و بتامتازون جهت بررسي اثر آنها بر بيوماركرهاي التهابي فراهم شدند. از سلول هاي THP1 و سلول هاي كندروسيت به عنوان مدلي شبيه به سلول هاي مونوسيت/ماكروفاژ و سلول هاي غضروف انساني مبتلا به استئوآرتريت استفاده شد. به منظور افزايش سطح بيان سايتوكين ها، هر دو نوع سلول با ليپوپلي ساكاريد (LPS) تيمار شدند. پس از جداسازيRNA و تهيهcDNA ،RT_PCR PCR انجام شد و سپس با استفاده از روش Real Time PCR ميزان بيان ژن هاي موردنظر بررسي شد. نتايج: عصاره گياه شكرتيغال منجر به كاهش بيان mRNA اغلب ژن هاي پيش التهابي در سلول هاي تحريك شده توسط LPS شد. همچنين، اين عصاره باعث كاهش توليد NO و پروستاگلندينE2 در سلول هاي مونوست/ماكروفاژ شد. در مقايسه با اثرات ايبوپروفن و بتامتازون بر كاهش فاكتورهاي التهابي، عصاره هيدروالكلي شكرتيغال اثر كمتري داشت. نتيجه گيري: از عصاره گياه شكرتيغال مي توان به عنوان مكمل درماني براي كاهش دوز كورتيكواستروئيدها و داروهاي ضد التهاب غيراستروئيدي در درمان استئوآرتريت استفاده كرد.