مروري بر توليد تاكسول به روش‌هاي بيوتكنولوژيك

تاكسول داروي ضد سرطاني بسيار مهمي است كه براي اولين بار از گياه سرخدار (Taxus spp.) به دست آمد. با اين وجود، تهيه دارو از طريق استخراج از منابع طبيعي داراي محدوديت هاي بسياري است و نمي تواند پاسخگوي نياز كنوني بازار باشد. بنابراين استفاده از روش هاي توليدي جايگزين ضروري به نظر مي رسد. توليد تاكسول از طريق فناوري هاي زيستي يكي از گزينه هاي اصلي مورد استفاده است و داراي مزايايي از قبيل مستقل بودن توليد از شرايط جغرافيايي و محيطي، سرعت توليد بيشتر و سهولت استخراج مي باشد. مقاله حاضر مروري دارد بر تعدادي از مهم ترين روش هاي مورد استفاده در توليد بيوتكنولوژيك تاكسول. مطالب اصلي مقاله در پنج بخش طبقه بندي شده اند: (1) بيوسنتز تاكسول و ژن هاي مربوط به آن، (2) فاكتورها و راهبردهاي مؤثر بر توليد تاكسول از طريق كشت هاي سلولي گياهي سرخدار، (3) استراتژي هاي مبتني بر دست ورزي ژنتيكي گياه سرخدار به منظور توليد تاكسول، (4) استفاده از سيستم هاي هترولوگ در توليد تاكسان ها، و (5) اندوفيت هاي مولد تاكسول و تحقيقات مربوط به آن. همچنين در مورد وضعيت كنوني كاربرد فناوري هاي زيستي و چشم اندازهاي آينده آن در توليد تاكسول توضيحاتي ارائه شده است.