بررسي اثرات التيام‌بخشي آلژينات توليد شده ميكروبي و عصاره خارشتر بر زخم‌هاي جلدي موش صحرايي: تركيبي از پانسمان‌هاي مدرن و سنتي

مقدمه: دست آورد پوشاننده زخم زيست سازگار يكي از زمينه هاي جذاب تحقيقات است. هدف: مطالعه حاضر تلاش در بررسي اثرات التيام بخشي آلژينات عصاره خارشتر در مدل زخم موش صحرايي دارد. روش بررسي: پس از كشت و شناسايي استرين هاي Pseudomonas aeruginosa با روش هاي فنوتايپي و ژنوتايپي، آلژينات توليدي استخراج و براي بررسي سميت سلولي با روش MT 70 T استفاده شد. زخم هايي به ابعاد cm 1/5 × 1/5 در پوست موش هاي صحرايي ايجاد شد. حيوانات به 4 گروه (8=n) تقسيم شدند. سه گروه به صورت مساوي در طول 21 روز به ترتيب با دوزهاي غيرسمي از هيدروژل آلژينات، عصاره گياه و هيدروژل آلژينات عصاره گياه تيمار شدند. گروه چهارم بدون تيمار باقي ماند و به عنوان كنترل منفي در نظر گرفته شد. در سه روز از تيمارها، 2 موش صحرايي از هر گروه انتخاب و محيط زخم و اثرات هر ماده آناليز شدند.نتايج: آلژينات از P. aeruginosa strain K1 استخراج شد. نتايج بررسي هاي ماكروسكوپي نشان داد كه درصد بسته شدن زخم در دو گروه هيدروژل آلژينات و تركيب هيدروژل آلژينات عصاره خارشتر تفاوت معناداري با باقي گروه هاي ديگر دارند (P 0/05 ). نتايج بررسي هاي ميكروسكوپي نشان داد كه بهترين گروه، گروه تيمار شده با تركيب هيدروژل آلژينات عصاره خارشتر بود. نتيجه گيري: با وجود اينكه هر دو ماده داراي توانايي خوبي در التيام زخم مي باشند ولي مطالعات ميكروسكوپي نشان داد كه تركيب هيدروژل آلژينات عصاره خارشتر داراي فعاليت بهتري در مكان زخم بوده است.