ميانجيگري سازماني در فرآيند صلح ايرلند شمالي

يكي ازروش هاي حل اختلاف ميان گروه هاي تروريستي و دولت ها ميانجيگري مي باشد. ميانجيگري به لحاظ ساختاري به دو قسم شخصي و سازماني تقسيم مي گردد. سوال اينجا است كه ميانجيگري سازماني در عمل چه ميزان مي تواند موثر واقع گردد؟ پيش فرض تحقيق چنين است كه اگر فرآيند ميانجيگري سازماني با روش صحيح صورت گيرد ميتواند منجر به نتايج مطلوبي گردد اگر چه در مقايسه با ميانجيگري شخصي چه بسا از كارآيي كمتري برخوردار باشد. اين پژوهش با هدف ارزيابي عيني ميانجيگري سازماني، فرآيند و نتايج حاصل از يكي از بارزترين نمونه هاي معاصر اين نوع ميانجيگري را بررسي مينمايد. ميانجيگري در فرآيند صلح ايرلند شمالي توسط نهادي بين المللي شكل گرفت؛ يكي از پيشرفتهاي حاصل از تلاش اين نهاد، تشكيل دفتر رؤساي مستقل بود كه حضور نمايندگان هر دو گروه مقابل را تضمين مي نمود. سرانجام تلاشهاي دفتر رؤسا منجر به موافقت نامه بلفاست يا همان توافق جمعه خوب شد كه يكي از مصاديق موفق ميانجيگري سازماني در خلع سلاح گروه هاي تروريستي و ايجاد صلح ميان دولت ها و گروه هاي مخالف است.