بررسي رابطه متغيرهاي اثرگذار بر توسعه علم، توسعه فناوري و رشد اقتصادي درايران با رويكرد پويايي سيستم

سهم خدمات دانش بنيان و صنايع مبتني بر فناوري هاي پيشرفته در توليد ناخالص داخلي بسياري از كشورها رو به افزايش است به طوري كه در اقتصادهاي توسعه يافته اي نظير آمريكا اين سهم به 40 درصد مي رسد. ورود عنصر دانش و فناوري در تابع توليد به معناي افزايش چشمگير بازدهي هاست و غفلت از اهميت روزافزون فناوري در رشد و توسعه اقتصادي، شكاف ميان كشورهاي پيشرو و عقب مانده تر را به صورت نمايي افزايش مي دهد. پژوهش حاضر ضمن مطالعه عميق ادبيات و مشخص كردن معيارهاي اثرگذار بر سه حوزه توسعه علم، توسعه فناوري و رشد اقتصادي و تعيين روابط ميان آنها، 14 معيار مشترك در ارتباط اين سه حوزه را شناسايي نموده و با بهره گيري از نظر خبرگان اين حوزه ها (13 خبره ايراني ساكن داخل و خارج از ايران)، در قالب رويكرد پويايي سيستم و با استفاده از نرم افزارونسيم، به بررسي رابطه ميان متغيرهاي اين سه حوزه در ايران پرداخته است. با بررسي چهار سناريوي مختلف طي بازه زماني ده ساله، نتايج پژوهش نشان مي دهد سه حوزه مورد بررسي در شبكه اي از ارتباطات پيچيده با هم در تعامل بوده و نفش كليدي همگرايي سياسي اقتصادي در اين ارتباط، زمينه ساز توسعه علم، توسعه فناوري و رشد اقتصادي در ايران است. اين پژوهش مي تواند راهگشاي سياستگذاريهاي بهتر در ايران در حوزه هاي مورد بررسي باشد.