كاربست مذهب در سياست داخلي مرابطين

Application of religion in domestic policies of Al-Murābiṭūn

رقابت‌هاي قبيله‌اي، انتخاب رهبر مذهبي و تعصب به مذهب مالكي، آغازگر حركت مرابطين در قرن پنجم هجري در مغرب اقصي بود. مرابطين پس از دستيابي به حكومت، به منظور بقاء و توفيق بر مخالفان داخلي، نيازمند اتخاذ سياست‌هاي داخلي متناسب با موقعيت خود بودند. آنها توانستند از ظرفيت فقهاي مالكي به صورت فراگير در ساختار حكومتي، از جمله نهاد قضاوت بهره‌ ببرند. اين مقاله با در نظر گرفتن التزام مرابطين به مذهب مالكي در اداره كشور و بكارگيري آن، در پي بررسي اين مسأله است كه آنها در سياست‌هاي داخلي، از جمله امور اداري، اقتصادي، نظامي و فرهنگي چگونه از مذهب بهره بردند؟ يافته‌هاي پژوهشي، نمايانگر تعصب مذهبي مرابطين در سياست‌هاي داخلي و عدول از مواضع مذهبي است. مرابطين با تعظيم در مقابل خلافت عباسي و كسب مشروعيت و نيز اخذ مجوز ديني از فقهاء، مخالفان را به اتهام ارتداد از ميان برداشتند.

Tribal rivalries, the election of a religious leader, and fanaticism to Mālikīchr('39')s religion initiated Al-Murābiṭūns movement in the 5th century AH in Morocco. After gaining power, Al-Murābiṭūns needed to adopt domestic policies proper to their position to survive and succeed over domestic opponents. They were able to use Mālikīchr('39')s jurists’ capacities comprehensively in government structure, including the judiciary. This article by considering Al-Murābiṭūns commitment to Mālikīchr('39')s religion in the administration of the country seeks to consider how they used religion in domestic policies including administrative, economical, martial, and cultural affairs. Research findings indicate Al-Murābiṭūn religious fanaticism in domestic policies and shift away from religious positions. Al-Murābiṭūn eliminated the opponents by the accusation of apostasy by bowing to the Abbasid caliphate and gaining legitimacy as well as gaining religious approval from the jurists.