ارﺗﻘﺎي ﭘﺎيداري در ﺳﮑﻮﻧﺖﮔﺎهﻫﺎي ﺗﮏواﺣﺪي ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﯽ در ﮐﺮاﻧﻪ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎرس و درياي ﻋﻤﺎن

Promoting Sustainability of Single Unit Housing according to vernacular architecture in Northern Shores of Oman Sea and Persian Gulf

اين مقاله به معماري خانه، مامن خانواده، براساس معيارهاي توسعه پايدار ميپردازد و دامنه آن به كرانه شمالي خليج فارس و درياي عمان محدود است، اقليم گرم و مرطوب ايران كه بيشترين رشد جمعيت ايران در سالهاي اخير را داشته است، ضرورت اين مطالعه را در مقياس كلان، هدايت معماري به سوي توسعه پايدار ايجاب مي نمايد. در اين پژوهش مسكن بومي اقليم گرم و مرطوب در گونه تك واحدي كه فراگيرترين نوع سكونت در دامنه تحقيق است، از جنبه پايداري سنجيده مي شود. پرسش اصلي پژوهش اين است كه از كدام ويژگيهاي پايداري معماري مسكن بومي در اقليم گرم و مرطوب ايران ميتوان براي طراحي معماري معاصر الگو گرفت. اهداف پژوهش شامل ارزشگذاري پايداري سكونت گاههاي تكواحدي بومي و ارايه چك ليست طراحي پايدار در اين اقليم بود. بر اين اساس، پژوهش، بر دو سطح مطالعه نظري و تجربي استوار است؛ در سطح نظري، سامانه GSAS به عنوان ملاكي براي ارزيابي انتخاب و بررسي شد. در سطح تجربي، مدلهاي تحقيق كه شامل 9خانه بومي كه تا به امروز به حيات خود ادامه داده و مورد بهره برداري مسكوني هستند، در اقليم گرم و مرطوب، ارزيابي و در يك آناليز مقايسه اي، نتايج ارزيابي ها مقايسه و تحليل شدند. نتيجه اين بود كه رسيدن به اين مهم كه خانه هاي بومي در كرانه شمالي خليج فارس و درياي عمان در مواردي خاص قابليت الگوبرداري دارند و نقاط قوت آنها از جنبه پايداري ارايه و معيارهايي براي طراحي مسكن معاصر در اين اقليم ارايه شده است

This article aims to promote the architectural sustainability of the single unit residences in northern coasts of Persian Gulf and Oman Sea, which has had the majority of population growth during the past few years. The need for this study is leading the contemporary architecture of Iran to achieve sustainability. Single-family vernacular residences, which shape the majority of residences in the researched climate, have been assessed from sustainability aspects. The main question of the research is the result of assessing architectural sustainability of vernacular residences in the hot and humid climate of Iran and proposing a sustainable design checklist. The major research objective is environmental analysis and sustainability assessment of vernacular single-unit residences in the research climate. Accordingly, the research method is based on two levels of theoretical and empirical studies; at the theoretical level, a documentary analysis is carried out to study the research climate, find the most common housing type, and understand GSAS. At the experimental level, 9 vernacular single-family houses, which are currently in use, are assessed by GSAS and a comparative analysis is held among the results. The result is confirming the theory that vernacular houses are sustainable in many aspects and on the northern coast of the Persian Gulf and the Oman Sea are capable of being iterated. Consequently, their strengths are demonstrated and a checklist is suggested for future sustainable design of single-unit houses at this climate.