رابطه بين راهبردهاي مديريت منابع يادگيري و راهبردهاي يادگيري با خودكار آمدي (مورد مطالعه دانش‌آموزان متوسطه شهرستان آمل)

هدف اين پژوهش رابطه بين راهبردهاي مديريت منابع يادگيري و راهبردهاي يادگيري با خودكارآمدي دانش آموزان متوسطه آمل بود. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل 2950 نفر از دانش آموزان متوسطه ي دوم و سوم رياضي فيزيك شهرستان آمل بود. از بين جامعه آماري بر اساس فرمول كوكران تعداد 339 نفر دانش آموز به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب گرديد. ابزار پژوهش، بخشي از پرسشنامه ي راهبردهاي انگيزش براي يادگيري پينتريچ و همكاران شامل راهبردهاي مديريت منابع يادگيري، راهبردهاي يادگيري و خودكارامدي بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري تحليل شد. يافته ها نشان داد، بين راهبردهاي مديريت منابع يادگيري و راهبردهاي يادگيري با خودكارآمدي دانش آموزان در سطح اطمينان 99 درصد رابطه معني داري وجود دارد. راهبردهاي مديريت منابع يادگيري (مديريت زمان و مكان مطالعه و كمك طلبي) خودكارآمدي دانش آموزان را پيش بيني مي كند، همچنين راهبردهاي يادگيري (تكرار و مرور، بسط معنايي، سازماندهي) خودكارآمدي دانش آموزان را پيش بيني مي كند، ولي ساير راهبردهاي مديريت منابع يادگيري و راهبردهاي يادگيري پيش بيني نشد.