بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي با ابراز وجود در دانشجويان دانشگاههاي كاشان

پژوهش هاي انجام شده درباره نظريه دلبستگي، بيان گر اهميت آن در ابعاد متعددي از زندگي افراد مي باشد. بر طبق اين نظريه، كيفيت دلبستگي تبيين كننده تفاوت هاي فردي در تنظيم روابط بين فردي مي باشد. با توجه به اهميت اين موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي با ابرازوجود در دانشجويان انجام شده است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه ي آماري، دانشجويان دانشگاههاي كاشان در سال تحصيلي 91-90 بودند كه از اين تعداد، 400 نفر با شيوه نمونه گيري طبقه ايي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از دو پرسشنامه سبك هاي دلبستگي هازن و شاور (AAI) و ابرازوجود گمبريلريچي (AI) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از هر دو نوع آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون به روش گام به گام) استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين سبك دلبستگي ايمن با ابرازوجود رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنين، بين سبك دلبستگي ناايمن اجتنابي و دوسوگرا با ابرازوجود رابطه منفي معنادار مشاهده گرديد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون در دختران و پسران نيز بيانگر آن است كه در تبيين متغير ابرازوجود توسط سبك هاي دلبستگي، در دانشجويان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود ندارد .لذا نتايج اين پژوهش همسو با يافته هاي پژوهش هاي پيشين، نشان دهنده آن است كه سبك هاي دلبستگي، واريانس متغير ابراز وجود را به صورت معنادار پيش بيني مي كنند.