مقايسه زمان عكس العمل و تعادل در كودكان اوتيسم و طبيعي

هدف از اين مطالعه مقايسه زمان عكس العمل و تعادل در كودكان اوتيسم و طبيعي بود. تحقيق حاضر از نوع علّي مقايسه اي بود. جامعه آماري، كليه پسران سنين بين 8 تا 10 ساله اوتيسم و عادي شهر قزوين بودند. 15 كودك مبتلا به بيماري اوتيسم به صورت داوطلبانه و هدفمند، و در مقابل، تعداد 15 كودك سالم و همسان با گروه اوتيسم (از لحاظ متغيرهايي همچون سن، شاخص توده بدني، اختلالات نافذ رشدي، آزمون هاي ثبت حسي براي سنجش نيمرخ حسي، عدم وجود اختلالات ارتوپديك و قلبي تنفسي، عدم بروز حمله ي تشنج در دو سال اخير و عدم مصرف دارو با عوارض حركتي) به صورت تصادفي انتخاب شدند. از ابزار سنجش زمان واكنش براي ارزيابي زمان عكس العمل و از دستگاه بايودكس براي سنجش تعادل گروه ها استفاده شد. براي تعيين طبيعي بودن توزيع داده ها از آزمون كولموگروف اسميرنوف استفاده شد. پس از اطمينان از عدم معني داري در بين گروه ها، از آزمون t مستقل جهت بررسي تفاوت هاي بين گروهي استفاده شد. نتايج نشان داد در سطح دشواري تكليف تعادلي، گروه كودكان اوتيسم عملكرد ضعيف تري را در هر سه شاخص تعادلي (تعادل كلي، تعادل طرفي، تعادل قدامي ـ طرفي) از خود نشان دادند (به ترتيب p=0.001, p=0.03, p=0.001) در حالي كه مقايسه سه شاخص تعادلي در سطح بي ثباتي كم، بين دو گروه تفاوت آماري معني داري را نشان نداد. مضافا اينكه، در آزمون زمان واكنش ساده و انتخابي ديداري، گروه اوتيسم عملكرد ضعيف تري داشتند (0.001=P). مشخص شد در تكاليفي كه مستلزم عملكرد تعادلي بالاتري هستند افراد مبتلا به اوتيسم دچار اشكال بوده و همين طور زمان عكس العمل آنها در قياس با همقطارانشان ضعيف تراست كه مي بايست تمهيداتي در اين خصوص براي مبتلايان درنظر گرفته شود.