اثربخشي آموزش تركيبي تئوري ذهن و برنامه چهار عاملي همدلي بر خود اثرمندي هيجاني- اجتماعي و قلدري در دانش آموزان ابتدايي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش تركيبي تئوري ذهن و برنامه چهار عاملي همدلي بر خود اثرمندي هيجاني-اجتماعي و قلدري در دانش آموزان مدارس ابتدايي پسرانه دولتي مي باشد. روش تحقيق نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي (دوره دوم) منطقه 4 تهران كه در سال تحصيلي 94/1393 مشغول به تحصيل بودند. ابتدا از بين مدارس ابتدايي دولتي پسرانه منطقه 4تهران، دو مدرسه به طور تصادفي انتخاب شدند، سپس به طور تصادفي يك مدرسه به عنوان گروه كنترل و يك مدرسه، به عنوان گروه آزمايش باحجم نمونه 20 نفر گروه آزمايش و 20 نفر گروه كنترل انتخاب شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه خود اثرمندي كودكان و نوجوانان موريس(2001) و مقياس قلدري ايلي نويز(2001) و پرسشنامه همدلي استفاده شد. پس از آنكه دانش آموزان با همدلي پايين و خود اثرمندي هيجاني اجتماعي پايين و قلدري بالا، انتخاب شدند، براي افراد گروه آزمايش، طي 10جلسه 1ساعته، آموزش تركيبي تئوري ذهن و برنامه چهارعاملي همدلي ارائه شد. جهت تحليل داده ها ازتحليل كواريانس استفاده شد و نتايج حاكي از تاثير معني دار آموزش مي باشد. چنانكه افراد گروه آزمايش در مقايسه باگروه كنترل از خود اثرمندي هيجاني اجتماعي بالاتر و قلدري پايين تري، برخوردار بوده اند.