مقايسه خودپنداشت، طرحوارهاي ناكارآمد و پردازش هيجاني در افراد متقاضي جراحي زيبايي و غيرمتقاضي

هدف از اين پژوهش مقايسه خودپنداره، طرحوارهاي ناكارآمد و پردازش هيجاني در افراد متقاضي جراحي زيبايي و غيرمتقاضي بود. روش پژوهش علّي-مقايسه از نوع پس رويدادي بود. جامعه آماري پژوهش كليه افراد متقاضي جراحي زيبايي مراجعه كننده به كلينيك هاي زيبايي (مطب هاي پوست، مو و زيبايي) و افراد عادي شهر اردبيل در نيمه اول سال 1394 بودند كه از اين بين تعداد 120 نفر (60 متقاضي جراحي زيبايي و 60 غير متقاضي) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه طرحواره يانگ، مقياس خودپنداره راجرز و پردازش هيجاني باكر استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها به روش تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) صورت گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد ميانگين طرحواره بريدگي و طرد، خودگرداني، ديگر جهت مندي و گوش بزنگي بيش از حد در گروه متقاضي جراحي زيبايي بيشتر از گروه غير متقاضي جراحي زيبايي بود. همچنين پردازش هيجاني در افراد متقاضي جراحي زيبايي كمتر از افراد غير متقاضي جراحي زيبايي است. بعلاوه نتايج نشان داد افراد متقاضي جراحي زيبايي در مقايسه با افراد غيرمتقاضي از خودپنداره منفي بالاتري برخوردار بودند. در نتيجه مي توان بيان كرد طراحي مداخلات آموزشي براي كاهش خودپنداره منفي، طرحوارهاي ناكارآمد و افزايش پردازش هيجاني در افراد متقاضي جراحي زيبايي ضرورت دارد.