تصوير بدن در ديدگاه ها و مكاتب روانشناسي

تصاوير تبليغ شده از بدن هاي ايده آل مردانه و زنانه در طي فرايند جامعه پذيري توسط افراد جامعه دروني مي گردد و آنان را به تلاش وامي دارد، اما ناتواني بخش قابل توجهي از مردان و زنان در دستيابي به بدن ايده آل تجويز شده منجر به افزايش شديد نارضايتي از بدن و در نتيجه ابتلاي آنان به انواع بيماري ها، آسيب هاي جسمي - رواني و اجتماعي گرديده است.از ديدگاه بسياري از پژوهشگران تصوير بدن يك سازه چند بعدي شامل مؤلفه هاي شناختي، رفتاري و عاطفي است. به اين معنا كه تصوير بدن نه تنها از ارزيابي هاي عاطفي افراد درباره بدنشان را در برمي گيرد بلكه ارزشي كه آن ها براي ابعاد مختلف بدنشان تامل شده و سرمايه گذاري رفتاري كه به منظور حفظ اين ابعاد انجام مي دهند را نيز شامل مي شود. پژوهشگران معتقدند تصوير بدن به عنوان يك سازه چند وجهي به ميزان رضايت از خود جسماني فعلي فرد ( اندازه، شكل، ظاهر) اشاره دارد. تصوير بدن به عنوان تعامل بين مؤلفه هاي ادراكي يا ارزيابي شناختي اندازه بدن، و مؤلفه هاي وضعي، به عنوان پاسخ پيچيده رفتاري شناختيعاطفي به اين ارزيابي تعريف مي شود.مانند ساير مؤلفه هاي مطرح شده در علم روان شناسي، تصوير بدني هم به عنوان يكي از خرده مقياس هاي مهم تشكيل دهنده خود مورد توجه نظريه پردازان مختلف قرار گرفته است و هر يك بر اساس رويكرد علمي شان، سعي در توضيح و توجيه اين مولفه مهم روان شناختي نموده اند.از اين رو در مقاله حاضر ضمن بيان ضرورت و اهميت توجه به سازه تصوير بدني به ارايه بررسي هاي توصيفي در ديدگاه هاي روان تحليل گري، شناختي - رفتاري ، اجتماعي فرهنگي و همچنين نظريات روان شناسان مطرح اين حيطه پرداخته شده است.