اثربخشي آموزش گروهي حل مسئله بر تاب آوري، رضايت زندگي و راهبردهاي مقابله اي خانواده افراد مبتلا به سوء مصرف مواد

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثر بخشي آموزش گروهي حل مسئله بر تاب آوري، رضايت زندگي و راهبردهاي مقابله اي خانواده افراد مبتلا به سوء مصرف مواد انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع شبه آزمايشي به صورت پيش آزمونپس آزمون همراه با گروه كنترل بود. به شيوه نمونه گيري در دسترس از كليه افراد مراجعه كننده به مركز ترك اعتياد بهاران اصفهان تعداد 32نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايشي (16نفر)و گواه (16نفر)قرار گرفتند. گروه آزمايش 7 جلسه 90 دقيقه اي آموزش گروهي حل مسئله دريافت كرد و گروه گواه مداخله اي دريافت نكرد. همه آزمودنيها در ابتدا و انتهاي پژوهش پرسشنامه هاي (تاب آوري كونور ديويد سون و رضايت زندگي دينر و لارسن گريفن و مقابله با موقعيتهاي استرس زا اندلر و پاركر) را تكميل كردند.داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار spss.16 و با روش تحليل كوواريانس (به منظور كنترل نمرات پيش آزمون)مورد تحليل آماري قرار گرفتند. يافته ها:نتايج نشان داد آموزش گروهي حل مسئله بر همه متغيرهاي وابسته به جز تاب آوري تاثير معناداري داشته است. نتيجه گيري: آموزش گروهي حل مسئله مداخله موثري در بهبود رضايت زندگي وراهبردهاي مقابله اي خانواده سوءمصرف كنندگان مواد موثر است.