ارائه يك مدل مقدماتي از ازدواج خوشبخت: يك مطالعه كيفي

پژوهش حاضر با به كارگيري رويكرد بر ساختي تفسيري سعي بر اين داشته است، كه از منظر افراد به درك معناي ازدواج خوشبخت دست يابد. روش پژوهش حاضر، روش كيفي است. براي جمع آوري داده ها از فن مصاحبه نيمه ساختاريافته عميق استفاده شده است. مشاركت كنندگان اين پژوهش، با به كارگيري روش گلوله برفي از ميان مردان متاهل شهرستان عسلويه كه ازدواج خود را خوشبخت مي دانستند، انتخاب شده اند. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات و ارائه نظريه نهايي از روش نظريه زمينه اي استفاده شد. يافته هاي به دست آمده شامل شش مقوله اصلي كه خود در بر دارنده مقوله هاي فرعي هستند: شرايط ازدواج خوشبخت، خوشبختي در معناي احساس، عوامل معنوي و احساسي، رفتارهاي منتج خوشبختي، حضور ديگران، و همسان بودن. مقوله هسته پژوهش تحت عنوان ازدواج خوشبخت تر نتيجه متناسب بودن مبادله زوجين و همساني هر چه بيشتر در ازدواج است كه ساير مقولات را در برمي گيرد. بر همين اساس، مي توان گفت زوجيني كه يك يا هر دو آن ها سطح بالاي ارتباط را نشان دهند، و همچنين ازدواج آنان با توجه به ارزش ها و ويژگي هاي شخصيتي، خانوادگي و فرهنگي همساني صورت گرفته باشد، زوجين مي توانند احساس خوشبختي بيشتري را تجربه نمايند.