بررسي مقايسه طرحواره هاي ناسازگار اوليه، هوش هيجاني و سازگاري اجتماعي نوجوانان داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و نوجوانان عادي

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي مقايسه ي طرحواره هاي ناسازگار اوليه، هوش هيجاني و سازگاري اجتماعي نوجوانان داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و نوجوانان عادي بود. روش بررسي: روش پژوهش حاضر غير آزمايشي وطرح آن از نوع همبستگي است. نمونه ي اين پژوهش متشكل از 380 نوجوان (190 نوجوان پسر داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و عادي، 190 نوجوان دختر داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و عادي عادي) در شهرستان شهركرد بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار به كار گرفته شده، فرم كوتاه پرسشنامه طرحواره، پرسشنامه هوش هيجاني بارآن، پرسشنامه سازگاري بل و مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها، از آمار توصيفي (فراواني، ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل واريانس چند متغيره يا مانوا) استفاده شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين ميانگين نمرات طرحواره هاي ناسازگار اوليه در ميان نوجوانان پسر (001/0P=) و دختر (003/0P=) داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و عادي تفاوت معناداري وجود دارد. بين ميانگين نمرات هوش هيجاني در ميان نوجوانان پسر (002/0P=) و دختر (005/0P=) داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و عادي نيز تفاوت معناداري وجود دارد. همچنين، بين ميانگين نمرات سازگاري اجتماعي نوجوانان پسر (003/0P=) و دختر (002/0P=) داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر و عادي نيز تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش، به نظر مي رسد كه گرايش به رفتارهاي پرخطر مي تواند ويژگي هايي همچون طرحواره ها، هوش هيجاني و سازگاري اجتماعي نوجوانان را تحت تأثير منفي خود قرار دهد. لذا، پيشنهاد مي شود كه كارشناسان و مسئولان خدمات بهداشتي و درماني كارگاه هاي آموزشي براي نوجوانان داراي گرايش به رفتارهاي پرخطر به منظور آشنايي با اين رفتارها و پيامدهاي ناگوار آنها برگزار كنند تا زمينه پيشگيري از اين گونه رفتارها فراهم گردد.