اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد تحليل روابط متقابل در ارتقاء سلامت عمومي دانشجويان

برخورداري از سلامت روان اهميت ويژه اي در زندگي و عملكرد فردي و اجتماعي افراد دارد. دانشجوياني كه سلامت پاييني دارند هيجاني بوده و بيشتر از كنترل جسماني و حل مساله هيجان مدار، استفاده مي كنند، مديريت درستي بر زمان نداشته و روحيه كمال گرايي منفي دارند. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد تحليل تبادلي در ارتقاء سلامت روان انجام شده است. پژوهش حاضر با روش شبه آزمايشي و در چارچوب طرح پيش آزمون -پس آزمون با گروه كنترل انجام يافته است. اين پژوهش در بين دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي كه با توجه به فرخوان مشاوره گروهي به پرسشنامه هاي سلامت عمومي پاسخ دادند، در دو گروه ده نفره (گروه آزمايش و كنترل ) انجام شد. پرسشنامه سلامت عمومي به صورت پيش آزمون و پس آزمون، قبل و بعد از مشاوره گروهي در هر دو گروه اجرا شد. تجزيه و تحليل اطلاعات جمع آوري شده، از طريق آزمون t دو گروهي مستقل صورت گرفت. نتايج پژوهش نشان داد نمرات سلامت روان و خرده مقياس هاي آن در دانشجوياني كه در جلسات مشاوره گروهي با رويكرد تحليل تبادلي شركت داشتند در مقايسه با نمرات گروه كنترل بهبود يافته است(p 0.05). در خرده مقياس كنش اجتماعي نمره دانشجويان گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل بهبود داشت اما اين تفاوت معنادار نبود. استفاده از مشاوره گروهي با رويكرد تحليل تبادلي در ارتقاء سلامت روان دانشجويان اثربخش است. همچنين اين روش، در بهبود علايم جسماني، اضطراب و افسردگي موثر است.