اثربخشي آموزش گروهي برنامه كاربرد عملي مهارت‌هاي ارتباط صميمانه بر رضامندي زناشويي زنان باردار

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثرات برنامه كاربرد عملي مهارت هاي ارتباط صميمانه (PAIRS) بر رضايت زناشويي زنان باردار صورت پذيرفت. مطالعه از نوع نيمه آزمايشي و در طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود و با مشاركت زوجين در اتتظار فرزند مراجعه كننده به يك مركز درماني شهر تهران (در سال 1395) انجام پذيرفت. گروه مورد مطالعه شامل 24 زوج در انتظار فرزند بود كه نمره پائيني را در پرسشنامه رضايت زناشويي به دست آورده بودند و بصورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند (هر كدام شامل 12زوج). هر دو گروه قبل از اجراي آموزش مورد سنجش واقع شدند، اعضاي گروه آزمايش طي 8 جلسه، تحت آموزش برنامه كاربرد عملي مهارت هاي ارتباط صميمانه (PAIRS) قرار گرفته و گروه گواه چنين آموزشي را دريافت ننمودند. پس از اتمام جلسات آموزشي، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و داده هاي حاصل از سنجش رضايت زناشويي زنان باردار به وسيله تحليل كوواريانس پردازش شدند. نتايج حاكي از اثربخشي آموزش برنامه كاربرد عملي مهارت هاي ارتباط صميمانه (PAIRS) بر رضايت زناشويي زنان باردار بود، به طوريكه آموزش مهارت هاي ارتباطي، رضايتمندي كلي را افزايش داده، در خرده مقياس ها، موجب كاهش تعارض زناشويي گرديده، ارتباط بهتر را آموزش داده و در حل تعارض خانوادگي كمك نموده است. با بكارگيري اين بسته آموزشي در برنامه هاي مراقبتي مراكز زنان و زايمان مي توان رضايت زناشويي زوجين در انتظار فرزند را بهبود بخشيد و در جهت آمادگي رواني زنان براي فرزندآوري گام برداشت.