پيش درآمدي بر ادبيات مفهومي توانمندسازي رواني اجتماعي

امروزه مبحث توانمندسازي چنان محبوبيت يافته كه مورد استفاده گروه هاي فعال اجتماعي و سياسي و اقتصادي قرار گرفته است و فراگيري استفاده از اصطلاح توانمندسازي دو پيامد مهم داشته است: اول مبهم ماندن تعريف و چارچوب اين سازه ؛ دوم، مورد انتقاد واقع شدن سازمان هايي كه روي اين مقوله كار مي كنند مبني بر اينكه هيچ معياري وجود ندارد كه اثبات كند آنها واقعا توانسته اند اعضاي خود را توانمند كنند. عليرغم گستردگي استفاده از مفهوم توانمندسازي، در پژوهش ها و سازمان ها و نهادهاي اجتماعي به طور خاص در باب توانمندي رواني و اجتماعي افراد جامعه كمتر سخن به ميان آمده است و يكي از دلايل آن پژوهش هاي انگشت شمار در اين حوزه است. مقاله پيش رو با هدفمعرفي، توصيف و تحليل مدل هاي رايج توانمندسازي رواني به منظور پيوند ارتباط معنادار دوبعد روانياجتماعي انجام شده است. اين مقاله در مقدمه به معرفي پيشينه پژوهي توانمندسازي رواني و دنبال كردن خط سير تحقيقات پيرامون سازه، سپس معرفي مدل هايپركاربردو در آخر به نتيجه گيري و جمع بندي نظريات و پيشنهادهاي پژوهشي آينده گرا مي پردازد.