تأثير آموزش مهارت حل‌مسئله بر ميزان خلاقيت و انگيزش پيشرفت دانش آموزان دختر پايه دوم دوره دوم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش مهارت حل مسئله بر ميزان خلاقيت و انگيزش پيشرفت دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي همراه با پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر پايه دوم دوره دوم متوسطه شهر مشهد در نيم سال تحصيلي اول 98-1397 تشكيل دادند كه از اين بين 30 نفر با توجه به ارزيابي هاي اوليه و به صورت هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15نفر) و كنترل (15نفر) گمارده شدند. افراد گروه آزمايش، برنامه آموزش گروهي مهارت حل مسئله را در 8 جلسه 90دقيقه اي در هر هفته يك جلسه دريافت كردند؛ گروه كنترل به مدت دو ماه در ليست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي خلاقيت (عابدي، 1372) و انگيزش پيشرفت هرمنس (1972) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته هاي حاصل از تحليل داده هاي پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايش در متغيرهاي خلاقيت و انگيزش پيشرفت، تفاوت معناداري وجود دارد (P 0.001). با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت، آموزش مهارت حل مسئله بر افزايش ميزان خلاقيت و انگيزش پيشرفت دانش آموزان دختر تأثير دارد.