واكنش‌هاي شناختي دختران با نشانگان شكست عشقي: يك مطالعه‌ي پديدارشناسي

نشانگان شكست عشقي، مجموعه علائمي است كه پس از پايان يك رابطه ي عاطفي به وجود مي آيد و عملكرد فرد را در حوزه هاي مختلف مورد تاثير منفي خود قرار مي دهد. پژوهش حاضر با هدف تبيين واكنش هاي شناختي دختران با نشانگان شكست عشقي ساكن خوابگاه انجام شد. روش پژوهش كيفي از نوع پديدارشناسي، انتخاب گرديد. جامعه پژوهش را كليه دختران دانشجوي خوابگاهي دانشگاه تهران كه در سال 1397 تجربه ي شكست عشقي داشتند، تشكيل دادند. با استفاده از نمونه گيري هدفمند، دختران ساكن يكي از خوابگاه هاي دانشجويي دانشگاه تهران طي يك فراخوان انتخاب شدند. نمونه گيري، تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت و در نهايت 14 نفر انتخاب و با مصاحبه نيمه ساختار يافته مورد مطالعه قرار گرفتند. تحليل داده ها از طريق روش كلايزي انجام شد. نتايج منجر به توليد 2 مضمون اصلي، 9 مضمون فرعي و 38 مفهوم اوليه گرديد. مضمون اصلي نخست »واكنش هاي سازگارانه ي شناختي « بود كه مضمون هاي فرعي (1 افكار دفاعي مثبت، 2تصميم گيري سازگارانه، 3رشد و بالندگي شناختي) را در بر مي گرفت. مضمون اصلي دوم، »واكنش هاي ناسازگارانه ي شناختي « شامل مضمون هاي فرعي (1گم گشتگي، 2تصميم گيري غيرسازشي، 3چانه زني، 4تغيير باورها، 5تحريفات شناختي، 6 نشخوار فكري) بود. نتايج نشان دهندۀ واكنش هاي متنوع در مشاركت كنندگان بود. حمايت هاي محيطي و روانشناختي، بينش فردي و تيپ شخصيتي در كيفيت واكنش ها موثر بود و افردي كه خودآگاهي و استقلال بالاتري داشتند تاثيرات محدودتري را از اين آسيب كسب كرده بودند.