اثربخشي اميددرماني به شيوه گروهي بر تاب‌آوري و شادكامي دانش‌آموزان دختر

هدف اين پژوهش اثربخشي اميددرماني به شيوه گروهي بر تاب‌آوري و شادكامي دانش‌آموزان دختر بود. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل برابر اجرا شد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش‌آموزان دختر در مقطع دبيرستان شهرستان قوچان كه مشغول به تحصيل در سال 139293 ارجاع داده شده‌اند، تشكيل مي‌دهد. به منظور انتخاب نمونه از 21 دبيرستان دخترانه موجود در شهرستان قوچان يك دبيرستان به صورت تصادفي انتخاب شد و از كساني كه مايل به شركت در اين طرح پژوهشي بودند دعوت به همكاري شد تا در اين طرح پژوهشي ثبت نام نمايند. در نهايت تعداد 45 نفر در دو گروه آزمايشي ( هر گروه 15 نفر) و 1 گروه كنترل (به تعداد 15 نفر) مورد بررسي قرار گرفتند. سپس جلسات آموزشي براي افراد گروه آزمايش به صورت گروهي 8 جلسه يك ساعته بر طبق پروتكل اسنايدر (2002) اجرا گرديد و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. ابزار اندازه‌گيري پژوهش، پرسشنامه كونور و ديويدسون (2003) و پرسشنامه شادكامي آكسفورد در گروه آزمايش اجرا گرديد. براي تجزيه تحليل داده‌هاي جمع‌آوري شده علاوه بر آمار توصيفي از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري (مانكوا) استفاده گرديد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه تفاوت نمره‌هاي پيش‌آزمون پس‌آزمون دو گروه براي متغير تاب‌آوري و شادكامي دانش‌آموزان دختر معنادار است. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه اميددرماني به شيوه گروهي بر تاب‌آوري و شادكامي دانش‌آموزان دختر اثربخش بوده و مي‌تواند به عنوان يك مداخله روانشناختي در كنار ساير مداخلات مورد استفاده قرار گيرد.