پيش‌بيني انگيزه پيشرفت دانش آموزان دختر بر اساس كمال‌گرايي و ويژگي‌هاي شخصيتي مادران

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني انگيزه پيشرفت دانش آموزان دختر بر اساس كمال گرايي و ويژگي هاي شخصيتي مادران انجام شد. روش پژوهش توصيفي همبستگي بود. بدين منظور تعداد 384 نفر از بين كليه دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396به شيوه نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي انگيزش پيشرفت هرمنز (1987)، كمال‌گرايي فراست (1990) و پنج عاملي نئو كاستا و مك كري (1987) استفاده شد. به منظور نجزيه و تحليل داده ها از آزمون رگرسيون چند متغيره به روش گام به گام استفاده شد. يافته هاي حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه ابعاد كمال‌گرايي مادر به ميزان 56.5 درصد از انگيزه پيشرفت دانش آموزان دختر را پيش‌بيني مي‌كنند كه بيشترين سهم به ترتيب مربوط به مؤلفه ترديد نسبت به اعمال، مؤلفه استانداردهاي فردي، انتقاد والدين، نگراني در مورد اشتباهات و نظم و ترتيب بود. از اين ميان مؤلفه‌هاي ترديد نسبت به اعمال، انتقاد والدين و نگراني در اشتباهات به‌صورت منفي و مؤلفه‌هاي استانداردهاي فردي و نظم و ترتيب به‌صورت مثبت در پيش‌بيني انگيزه پيشرفت سهم داشتند؛ همچنين مؤلفه انتظار والدين سهم معناداري در پيش‌بيني مدل نداشت. همچنين، مؤلفه‌هاي شخصيت مادر به ميزان 46.6 درصد از انگيزه پيشرفت دانش آموزان دختر را پيش‌بيني مي‌كنند كه بيشترين سهم به ترتيب مربوط به مؤلفه هاي باوجدان بودن، انعطاف‌پذيري، دلپذير بودن، روان‌نژندي و برونگرايي بود. از اين ميان تنها مؤلفه روان‌نژندي به‌صورت منفي در پيش‌بيني انگيزه پيشرفت سهم داشت.