اثربخشي آموزش مثبت‌انديشي بر انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري مادران داراي كودكان با اختلال بيش‌فعالي

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش مثبت‌انديشي بر انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري مادران داراي كودكان با اختلال نقص‌توجهبيش‌فعالي در شهر تهران انجام شد. در يك طرح نيمه‌تجربي با پيش آزمونپس‌آزمون، 30 نفر از مادران كودكان داراي اختلال نقص‌توجهبيش‌فعالي كه به صورت در دسترس نمونه‌گيري شده بودند به تصادف در دو گروه آزمايش و گواه جاي داده شدند. براي گروه آزمايش 7 جلسه 120 دقيقه‌اي آموزش مثبت‌انديشي اجرا شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندورال (CFI) و پرسشنامه تاب‌آوري كانر و ديويدسون (CDRISC) بهره گرفته شد. داده ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مثبت‌انديشي مي‌تواند در افزايش انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري مادران تاثير معنادار داشته باشد. بنابراين مي‌توان مثبت‌انديشي را مداخله‌اي موثر براي افزايش انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري مادران كودكان مبتلا به اختلال نقص توجهبيش فعالي دانست.