بررسي ميزان انطباق رفاه ذهني با رفاه عيني و تأثير عوامل اجتماعي مؤثر بر آن (با تأكيد بر بررسي تأثير متغيرهاي دينداري، وضعيت قومي و احساس آزادي) مطالعه موردي: شهروندان استان‌هاي كردستان و سمنان

Investigating the Adaptation of Mental Welfare to Objective Welfare and the Effect of Social Factors on It (Emphasizing the Impact of Religiosity, Ethnicity, and Sense of Freedom Variables) (Case Study: Citizens of Kurdistan and Semnan Provinces)

تا اوايل 1960 به رفاه به ‌عنوان مقوله‌اي اقتصادي و در قالب شاخص‌هاي عيني و كمي همچون درآمد و مصرف نگريسته مي‌شد. با تأكيد بر نارسايي شاخص‌هاي اقتصادي براي توضيح وضع اجتماعي، كوشش‌هايي براي ساخت شاخص‌هاي اجتماعي آغاز شد. از سال 1990 بررسي رفاه ذهني و انطباق آن با رفاه عيني وارد تحقيقات توسعه‌اي شد. بي‌شك اين امر در ايران نيز محتمل است و برنامه‌ريزي براي ارتقاء سطح رفاه اجتماعي، اشراف بر دو مقوله رفاه عيني و ذهني و انطباق يا عدم انطباق اين دو را مي‌طلبد. اما شاخص رفاه اجتماعي در بين استان‌هاي ايران بسيار متفاوت است. براي شناخت مسئله تحقيق دو استان سمنان و كردستان براي بررسي انتخاب شدند. استان كردستآن‌هميشه جزو 3 استان كمتر توسعه‌يافته ايران بوده و استان سمنان، خصوصاً طي سال‌هاي گذشته جزو دو استان اول توسعه‌يافته بوده است. نيز به دليل تفاوت‌هاي فرهنگي، قومي، مذهبي و جغرافيايي استان كردستان با ساير مناطق ايران خصوصاً استان سمنان، اين دو استان براي بررسي انتخاب شدند. روش تحقيق پيمايشي است و جامعه آماري شامل كليه افراد 60 – 18 ساله ساكن دو استان در سال 1397 مي‌باشد. در مجموع حجم نمونه مورد بررسي براي دو استان 1200 نفر بوده است. ابزار گردآوري اطلاعات نيز پرسشنامه‌اي است. نتايج نشان مي‌دهد، در استان سمنان بين متغيرهاي وضعيت قومي و دينداري رابطه معناداري با ميزان انطباق رفاه عيني و ذهني وجود دارد و بين متغيرهاي تحصيلات و احساس آزادي با اين انطباق رابطه معناداري تأييد نگرديد. نتايج در خصوص كردستان بيانگر است كه بين متغيرهاي تحصيلات، وضعيت قومي، دينداري، احساس آزادي با متغير وابسته رابطه معناداري وجود دارد. بيشترين ميزآن ‌همبستگي مربوط به متغير وضعيت قومي است. با توجه به مدل رگرسيوني در استان سمنان دينداري بيشترين ميزان اثر را بر انطباق رفاه عيني و ذهني داشته و متغيرهاي وارد شده در مدل توانسته است 16 درصد تغييرات متغير وابسته را تبيين كند. براي استان كردستان، احساس آزادي بيشترين اثر را بر روي متغير وابسته داشته و متغيرهاي مدل 24 درصد تغييرات متغير وابسته را تبيين مي‌كنند.

Until the early 1960s, welfare was viewed as an economic category in terms of objective and quantitative indicators such as income and consumption. Attempts to build social indicators began by emphasizing the inadequacy of economic indicators to explain social status. Since 1990, the study of subjective well-being and its adaptation to objective well-being has been included in developmental research. This is undoubtedly the case in Iran as well, and planning for the promotion of social welfare demands aristocracy over the two categories of objective and subjective well-being, and whether or not they are compatible. But the social welfare index varies widely across provinces in Iran. Two provinces of Semnan and Kurdistan were selected for investigation. Kurdistan province has always been one of the three least developed provinces of Iran and Semnan province has been among the first two provinces, especially during the past years. Also, due to cultural, ethnic, religious and geographical differences of Kurdistan province with other selected for study. The research method is survey and the statistical population includes all people aged 18-60 years living in two provinces in 2018. The total sample size for the two provinces was 1200. A questionnaire was also used for data collection. The results show that there is a significant relationship between ethnicity and religiosity in Semnan province with objective and subjective well-being and there is no significant relationship between education and feeling of freedom with this adjustment. The results showed that there is a significant relationship between the variables of education, ethnicity, religiosity, feeling of freedom and the dependent variable. The highest correlation is related to the ethnic status variable. According to the regression model in Semnan province religiosity had the highest effect on subjective and subjective well-being adjustment and the variables entered in the model were able to explain 16% of the dependent variable changes. For Kurdistan province, the feeling of freedom had the greatest effect on the dependent variable, and the model variables accounted for 24% of the dependent variable change.