عنوان مقاله :
دولت و سياست‌گذاري مسكن در ايران بعد از انقلاب اسلامي
عنوان به زبان ديگر :
Government and Housing Policy Making in Iran after the Islamic Revolution
پديد آورندگان :
برادران، مراد دانشگاه پيام نور - تهران، ايران , غفاري، غلامرضا دانشگاه تهران - دانشكدۀ علوم اجتماعي , ربيعي، علي دانشگاه پيام نور , زاهدي مازندراني، محمدجواد دانشگاه پيام نور
كليدواژه :
دولت , برنامه‌هاي توسعه , انقلاب اسلامي , مسكن , سياست رفاهي , سياست‌گذاري
چكيده فارسي :
در ايران نيز مانند خيلي از كشورهايي كه ورود در حوزۀ تدارك خدمات رفاهي دارند، تهيه و عرضۀ مسكن مناسب همواره مورد توجه بوده است. چرا كه در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران ارائۀ اين خدمت رفاهي به عنوان يكي از وظايف دولت‌ها شناخته‌شده است. بي‌ترديد ورود و ارائۀ اين خدمت رفاهي در ايران بعد از انقلاب اسلامي افت‌وخيزهايي داشته است. زيرا سياست‌هاي رفاهيِ مسكن، محصول نيروها و ساختارهاي كلان و همچنين شرايط اقتصادي، اجتماعي و سياسي حاكم بر هر دوره است. بر اين اساس هدف اين مقاله تحليل نقش دولت‌ها در سياست‌هاي مسكن در ايران بعد از انقلاب اسلامي با استفاده از نظريۀ تحليل سياست انتقادي به شيوۀ تاريخي-تحليلي است. اطلاعات مورد نياز براي تحليل اين وضعيت به روش اسنادي، از برنامه‌ها و اسناد مرتبط، در بازۀ زماني بعد از انقلاب تا پايان برنامۀ پنجم توسعه، استخراج شده است. نتايج اين تحليل نشان مي‌دهد كه سياست‌هاي توسعۀ مسكن در ايران بعد از انقلاب متأثر از گفتمان انقلاب در دوره جنگ تحميلي، غلبۀ ديدگاه تعديل ساختاري متأثر از شرايط جهاني در دوره سازندگي، اولويت دادن به بازار و بخش مدني در دوره اصلاحات، گفتمان عدالت‌خواهي و گفتمان تدبير اقتصادي به ترتيب با سياست‌هاي باز توزيعي مسكن از پايين، رهاسازي بازار مسكن، توانمندسازي و ساماندهي سكونتگاه‌هاي غيررسمي، پاسخ به تقاضا براي مسكن به‌ويژه در بين اقشار كم‌درآمد با طرح مسكن مهر و اصلاح رويۀ طرح مسكن مهر با تأكيد بر مسكن اجتماعي مورد توجه بوده است.
چكيده لاتين :
In the area of providing welfare services, the provision of adequate housing has always been a concern for governments. Because in the constitution of the Islamic Republic of Iran, the provision of this welfare service as one of the duties of the state is known. Undoubtedly, the arrival and presentation of this welfare service in Iran, after the Islamic Revolution, has been a downward spiral. Because welfare policies of housing are the product of the forces and structures as well as the economic, social and political conditions governing each period. Accordingly, the purpose of this paper is to analyze the role of governments in housing policies in Iran after the Islamic Revolution, using the theory of analyzing the policy of critique with a historical-analytical method. The information needed to analyze this situation is extracted in a documentary manner, from related programs and documents, from the time after the revolution to the end of the fifth development plan. The results of this analysis show that the policies of housing development in Iran after the revolution,
influenced by the discourse of the revolution in the interim government and the Mousavi government, have overcome the structural adjustment perspective affected by global conditions in the Hashemi government, prioritizing the market and The private sector in the Khatami government, the discourse on justice in the Ahmadinejad government, and the discourse on economic rationality in Rouhani's government, respectively, with the policies of redistribution of housing from the bottom, the release of the housing market, the empowerment and organization of informal settlements, the response to demand for housing Especially among low-income people with a housing plan and the procedural reform of Mehr housing plan with an emphasis on community housing. Has been considered.
عنوان نشريه :
برنامه ريزي رفاه و توسعه اجتماعي
