عنوان مقاله :
جايگاه فرهنگ در برنامه‌ريزي توسعه شهري براي افزايش امنيت اجتماعي
عنوان به زبان ديگر :
The Place of Culture in Urban Development Planning to Increase Social Security
پديد آورندگان :
لطيفي، غلامرضا دانشگاه علامه طباطبائي
كليدواژه :
فرهنگ , توسعۀ شهري , توسعۀ فرهنگي , برنامه‌ريزي فرهنگي
چكيده فارسي :
اين مقاله به بررسي نقش فرهنگ و برنامه‌ريزي فرهنگي در توسعۀ شهري براي افزايش امنيت اجتماعي مي‌پردازد. امروزه نقش فرهنگ در برنامه‌ريزي‌ها به‌خصوص برنامه‌ريزي شهري و منطقه‌اي پررنگ‌تر شده و برنامه‌ريزان شهري و منطقه‌اي نيز اين ضرورت را دريافته‌اند و مي‌بايست فرهنگ را در برنامۀ كار خود قرار دهند، ازاين‌رو هر نوع برنامه‌ريزي شهري و منطقه‌اي بايد بحث فرهنگ و هويت فرهنگي را در برنامه كار خود قرار دهد. فرهنگ به‌عنوان يك عامل اصلي در برنامه‌ريزي، در آينده توسعه نقش و جايگاه مهمي را ايفا مي‌كند، كه عدم توجه به آن در برنامه‌ريزي؛ تأثيرات منفي زيادي بر جاي مي‌گذارد. جمع‌آوري اطلاعات بر مبناي مطالعۀ كتابخانه‌اي و اسنادي بوده و به‌صورت توصيفي-تحليلي مي‌باشد.
نتيجۀ پژوهش نشان مي‌دهد كه روش برنامه‌ريزي و مديريت شهري بايد تغييراتي را در خود ايجاد كند و به‌جاي روش‌هاي صرفاً كمّي و آماري و در نظر گرفتن مؤلفه‌هاي صرفاً اقتصادي و سياسي، روش‌هاي كيفي هم به كار برده شود و در امر برنامه‌ريزي براي شهر و منطقه مؤلفه‌هاي فرهنگي (نيازها، ارزش‌ها و هنجارهاي مردم، صنايع فرهنگي و...) در نظر گرفته شود.
چكيده لاتين :
This paper examined the role of culture and cultural planning in urban development to increase social security. Today, the role of culture has become more tangled in planning, especially urban and regional planning, and urban and regional planners have recognized this necessity and they have to put culture in their workplaces, so any kind of Urban and regional planning should put culture and cultural identity in the agenda. Culture plays a major role as a major factor in planning for the future, with a lack of attention to it in planning a lot of negative impacts.The result of the research shows that the urban planning and management method must make changes, and instead of purely quantitative and statistical methods, and taking into account purely economic and political components, qualitative methods are used, and in Planning for the city and region are cultural components (needs, values and norms of the people, cultural industries, etc.). Data collection is based on a library and documentary study and is descriptive-analytic.
عنوان نشريه :
برنامه ريزي رفاه و توسعه اجتماعي
