اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر خودكارامدي، تاب آوري و عملكرد تحصيلي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر كرمانشاه

هدف از اين پژوهش، تعيين اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر خودكارامدي ، تاب آوري و عملكرد تحصيلي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر كرمانشاه بود. پژوهش مورد مطالعه از نوع ، نيمه آزمايشي پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل) است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر كرمانشاه بود. به منظور انتخاب آزمودني ها با استفاده از نمونه گيري خوشه اي نمونه اي به حجم 40 نفر انتخاب شدند.20 نفر در گروه آزمايش و 20 نفر در گروه كنترل به صورت تصادفي جايگزين شدند. براي هردو گروه پيش آزمون اجرا شد. گروه آزمايش در طول هشت جلسه و هرجلسه به مدت دو ساعت تحت آموزش مثبت انديشي قرار گرفتند. در پايان دوره آموزش، پس آزمون اجرا گرديد.جهت جمع آوري داده ها ازدو پرسشنامه استفاده گرديد كه عبارتند از: الف: خودكارآمدي شرر و ب: تاب آوري كانر و ديويدسون. جهت تجزيه وتحليل دادها از آمار توصيفي(فراواني و ميانگين) و آمار استنباطي(كو واريانس چند متغيره و يك متغيره) استفاده شد. نتايج به دست آمده از پژوهش نشان داد كه آموزش مثبت انديشي بر افزايش خودكارامدي ، تاب آوري و عملكرد تحصيلي دانش آموزان تاثير مثبت دارد. در مجموع مثبت انديشي موجب خودكارامدي ، تاب آوري و عملكرد تحصيلي دانش آموزان شده است.

this article has no abstract