تعيين تركيب شيميايي و انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري و حقيقي ارقام مختلف جو در جوجه‌هاي گوشتي

Determination of Chemical Composition and Evaluation of Apparent and True Metabolisable Energy of Different Barley Cultivars in Broiler Chicks

اين تحقيق به منظور ارزيابي ميزان انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري و حقيقي 5 رقم جو كشت شده در ايران (كارون در كوير، والفجر، بي نام، ماكويي وبدون پوشينه) با استفاده از روش‌هاي مختلف در جوجه‌هاي گوشتي انجام گرفت. جيره پايه شامل ذرت ،كنجاله سويا و مكمل‌هاي ويتامينه و معدني بود. هر يك از جيره‌هاي آزمايشي نيز حاوي 30 درصد جو به عنوان جايگزين ذرت وكنجاله سويا در جيره پايه بودند. اين تحقيق در 3 آزمايش مجزا اجرا گرديد. در آزمايش اول، مقدار ME ارقام جو توسط دو روش جمع آوري كل مدفوع و استفاده از نشانگر(اكسيدكروم) در مدفوع به‌طور توأم در سن 35 روزگي تعيين شد. درآزمايش دوم مقادير MEارقام جو توسط محتويات گوارشي ايلئوم تعيين شد. در آزمايش سوم، براي سنجش TME و TMEn از جوجه‌هاي دو آزمايش قبلي و در سن 48 روزگي استفاده گرديد. اختلاف معني‌داري بين روش‌هاي مذكور براي ميانگينME ارقام جو مشاهده شد (P<0.05). ميانگينAMEn جو با استفاده از روش محتويات ايلئوم به‌طور معني‌دار(P<0.05) بيشتر ازروش استفاده از مدفوع (جمع آوري كل و معرف) بود (به ترتيب 2716 در مقابل 2318و 2124 كيلوكالري دركيلوگرم). مقادير ME دانه جو تحت تأثير رقم قرارگرفتند(P<0.05)، به‌طوري‌كه رقم بدون پوشينه AME بيشتري نسبت به ارقام معمولي جو نشان داد (2695 درمقابل5/2407 براي AME و2630 درمقابل 7/2324 كيلوكالري در كيلوگرم براي AMEn). رقم، اثر معني‌داري بر مقدار TME ارقام جو نداشت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بين ارقام مختلف مورد مطالعه از نظر مقدار انرژي قابل سوخت و ساز اختلاف وجود دارد. به‌علاوه، به نظر مي‌رسد كه استفاده از محتويات گوارشي ايلئوم روش سنجش دقيق و صحيحي براي تعيين AME جو در جوجه‌هاي گوشتي نباشد.

This study was conducted to determine chemical composition and evaluated apparent metabolisable energy (AME) and true metabolisable energy (TME) values of five Iranian barley cultivars. Basal diet contained corn soybean and in each of the test diets barley was substituted for 30% of corn and soybean fractions. The study was carried out in 3 experiments. In experiment 1, metabolisable energy (ME) values were measured by both total collection and markers (chromic oxide) in excreta of 35-d-old chicks. In experiment 2, ME values of the barley cultivars were determined by ileal digesta procedure. In experiment 3, 36 48-d-old broiler chicks (used in experiment 1 and 2) were used to determine TME and the nitrogen corrected TME (TMEn) of the barley cultivars. Highly significant differences (P<0.05) between bioassay methods were observed on average barley ME values. The average barley AMEn value measured by ileal digesta method was significantly (P<0.05) higher than excreta (total collection and markers in excreta) (2716 Vs. 2318 and 2124 kcal/kg, respectively). Barley ME values were influenced by cultivar (P<0.05) and the hullless cultivar showed greater AME value than the hulled cultivars (2695 vs. 2407.5 kcal/kg AME 2630 vs. 2324.7 kcal/kg AMEn). Cultivar had no significant effect on barley TME value. It was concluded that there is high variation between energy contents of Iranian barley cultivars. In addition, ileal digesta was found not to be an accurate bioassay for determination of barley AME value in broiler chicks.