مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - اثربخشي زوج درماني سيستمي- سازه‌گرا بر نارسايي هيجاني و تمايزيافتگي خود زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي

چكيده فارسي :

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي زوج درماني سيستمي- سازه‌گرا بر نارسايي هيجاني و تمايزيافتگي خود زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي همراه با پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان آسيب ديده خيانت زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره و روان‌درماني شهرستان سيرجان در سال 1397 بوده‌اند كه از بين آن‌ها 30 نفر به روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف (ملاك‌هاي ورود و خروج) انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15نفر) گمارده شدند. رويكرد زوج درماني سيستمي- سازه‌گرا، بر روي گروه آزمايش به مدت 9 جلسه 2 ساعته در هر هفته 2 جلسه انجام شد؛ گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. جهت جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي نارسايي هيجاني بگبي و همكاران (1994) و تمايز يافتگي خود اسكورون و فريدلندر (1982) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره تحليل شد. يافته‌هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه‌هاي آزمايش و كنترل در متغيرهاي نارسايي هيجاني و تمايزيافتگي خود تفاوت معناداري وجود دارد. بر پايه‌ي نتايج پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه، زوج درماني سيستمي- سازه‌گرا به عنوان يك مداخله كارآمد بر كاهش نارسايي هيجاني و افزايش تمايزيافتگي خود زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي، تأثير دارد.