تحليل جامعه‌شناختي نقـش برجستـه هاي ساساني از مـنظـر بـدن منـدي مطالعه ي موردي: نقش برجسته هاي شاپور اول

فاقد عنوان لاتين

بدن فرد به مثابه‌‌ي قلمرويي كوچك در جهان است كه فقط متعلق به خود شخص است. انسان فقط به واسطه‌ي وجود داشتن به صورت جسماني است كه مي‌تواند در عالم حضور داشته باشد. بدن‌مندي يا تجربه‌ي جسمي و ذهني هستي، شرط ارتباط ما با جهان پيرامون است؛ اما هنگامي كه از يك شاه (شاپور اول) صحبت مي‌كنيم، بايد بدانيم كه نمي‌توان بدن شاه را بدني هم-چون بدن ساير مردم به حساب آورد؛ چرا كه شاهان داراي دو بدن هستند؛ بدن جسماني و بدن نمادين. بدن جسمي شاه بعد از مرگ او از بين مي‌رود و در خاك مي‌رود، اما بدن نمادين او پس از مرگ بدن جسمي‌اش، كماكان به زندگي خود ادامه خواهد داد. پي بردن به اين مسأله از طريق خوانش بدن‌مندانه‌ي تصاوير شاه امكان‌پذير است. به دو شيوه مي‌توان مدارك باستان‌شناسي را از منظر بدن‌مندي مطالعه كرد؛ اول اين كه به بدن‌ها به مثابه‌ي «صحنه‌ي نمايش» بنگريم كه در آن‌ها مفاهيم اجتماعي ثبت شده و روابط قدرت به نمايش گذاشته شده است؛ دوم، با رويكردي پديدارشناسانه، بدن را به عنوان يك شئ و بخشي از جهان مادي تفسير ‌كنيم. در اين پژوهش از خلال بررسي بدن‌مندانه‌ي نقش‌برجسته‌هاي متعلق به شاپور اول و خوانش حالات رفتاري او در اين نقش‌ها، به‌ تعريف و تفسير دو بدن‌ شاه خواهيم پرداخت و اين مسأله را كه «بدن دوم شاه چگونه به وجود مي‌آيد» نيز بررسي خواهيم كرد.

فاقد چكيده لاتين