اثربخشي گروه درماني مبتني بر تعهد و پذيرش بر رضايت جنسي افراد مبتلا به سندرم آشيانه خالي

The effectiveness of group therapy based on commitment and acdmission on the sexual satisfaction of people with Empty nest syndrome

چكيده هدف: پژوهش حاضر اثر بخشي درمان پذيرش و تعهد بر افزايش رضايت جنسي در افراد با سندرم آشيانه خالي بود. اين پژوهش نيمه آزمايشي، از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل است. روش: جامعه آماري را كليه مردان و زنان شهر تهران كه فرزندانشان آنها را ترك كرده و از آنها جدا شده تشكيل دادند. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها در مرحله پس آزمون از پرسشنامه رضايت جنسي لارسون استفاده شد. گروه آزمايش تحت درمان گروهي پذيرش و تعهد، طي 8 جلسه 2 ساعته قرار گرفت و گروه كنترل، هيچ گونه درماني دريافت نكرد. در مرحله پس آزمون، پرسشنامه هاي فوق روي هر دو گروه مجددا اجرا شد. جهت تحليل داده ها از نرم افزار Spss ورژن 20 استفاده شد. يافته ها: يافته هاي به دست آمده نشان داد كه ميانگين نمرات رضايت جنسي در پس آزمون و گروه آزمايش به طور معنا داري از ميانگين نمرات پس آزمون در گروه كنترل بالاتر است. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت كه درمان پذيرش و تعهد در افزايش رضايت جنسي در افراد مبتلا به سندرم آشيانه خالي مؤثر است.

Abstract Aim: The purpose of this study was to evaluate the efficacy of admission and commitment therapy on increasing sexual satisfaction in people with nasal syndrome. This semi-experimental research is a post-test pre-test with control group. Method: The statistical society was comprised of all men and women in Tehran whose children left them and separated from them. 30 persons were selected using available sampling method. For data collection, the Larsson Sexual Satisfaction Questionnaire was used in the post-test. The experimental group received group treatment of admission and commitment during 8 sessions of 2 hours and the control group received no treatment. In the post-test phase, the questionnaires were repeated on both groups. SPSS version 20 was used to analyze the data. Results: The findings showed that the average of sexual satisfaction scores in the post-test and the experimental group was significantly higher than the mean post-test scores in the control group. Conclusion: Based on the findings of this study, admission and commitment therapy can be effective in increasing sexual satisfaction in people with nasal syndrome.